وضعیت کشور از ابتدای تشکیل دولت «وفاقحاکمیتی» به گونهای شده که هرگاه مسئولان سادهترین و پیشپا افتادهترین حقوق اولیه ملت را که از آنها گرفتهاند به آنها بر میگردانند، عدهای میرزابنویس، مواجببگیر و بوقچی به گونهای با دستاوردسازی شروع به حماسهسرایی میکنند که هر مخاطب و شنوندهای در ابتدا به شعور خود شک میکند!
این رویه در مباحث مختلف اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی به وضوح دیده میشود؛ برای مثال در موضوع ضعف و ناکارآمدی سیستمی که سبب زمینگیر شدن نیروگاههای برق در کشور شده در ابتدا سخنگوی دولت پزشکیان با اشاره به ناترازیهای موجود و با گذاشتن منت بر سر ملت گفته بود که با اجرای عدالت مازوتسوزی در برخی نیروگاههای کشور را کاهش میدهیم و بجای آن ظلمات و تاریکی را به مردم به صورت منظم هدیه میکنیم! نقل به مضمونی که عدهای با کادوپیچ کردن آن به عنوان یک موهبت الهی برای مردم فاکتور کردند.
در ادامه نیز فردی به نام حسینی که عضو کمیسیون انرژی مجلس به حساب میآید نیز در ادامه مسیر همان «وفاق حاکمیتی» اعطای ظلمات و تاریکی منظم! به مردم را «توزیع خاموشیهای عادلانه» خطاب کرد و گفت که اکنون با توجه به کم شدن ذخیره نفتگاز، تامین سوخت نیروگاهها در زمستان با مشکل رو به رو شده است و در این شرایط یا باید همچون سالهای گذشته مازوت بیشتری سوزاند و سلامت مردم را به خطر انداخت یا آنکه با اعمال خاموشیهای منظم و برنامهریزی شده به نحوی که مردم کلافه نشوند مصرف سوخت را مدیریت کرد.
عدهای در این کشور استاد به فساد کشیدن واژگان مقدسی همچون عدالت به حساب میآیند و مدام با کادوپیچ کردن بیکفایتی ها سعی در آدرس غلط دادن و دور کردن اذهان عمومی از مسائل اصلی دارند؛ چرا که هیچکدام به این موضوع اشاره نمیکنند که چرا مازوتسوزی اوج گرفت؟! چرا باید گاز طبیعی و پاک را که یکی از تمیزترین سوختهای کشور است به عراق بدهیم و مازوت بگیریم که در نهایت با منت نسوزاندن آن، ضایع کردن حق ملت و تقدیم ظلمت به آنها را به عنوان اجرای عدالت قالب کنیم؟!
به گزارش رسانههای مختلف در حالی که تکلیف ۱۱ میلیارد دلار طلب ایران از عراق بابت صادرات گاز مشخص نیست، عراقیها به جای پول گاز پیشنهاد کردهاند که مازوت به ایران بدهند!
علی فاضل وزیر برق عراق هم گفت که کشورش تصمیم گرفته به جای پول گاز، نفت سیاه و نه نفت خام به ایران بدهد. این اصطلاح برای مازوت، به عنوان آلایندهترین سوخت فسیلی، به کار میرود. عراق گاز دریافتی از ایران را صرف سوخت نیروگاههای برقی میکند. در واقع حدود ۶ هزار مگاوات از ظرفیت تولید برق عراق (معادل یکسوم کل ظرفیت) وابسته به گاز وارداتی از ایران است.
ایران طبق قرارداد، موظف به تحویل روزانه ۵۰ میلیون متر مکعب گاز به عراق است و به این تهاتر در رسانههای داخلی نیز در زمان دولت ابراهیم رییسی اشاره شدهاست ولی امروز که با دولت وفاق حاکمیتی، سران همان رسانهها دستشان در جیب دولت و ملت رفته، این زمینگیر شدن و تقدیم منظم ظلمت به مردم را به «آسمان آبی» تعبیر کردند و از دلایل این وضع موجود سخنی به زبان نمیآورند.
برخی دیگر نیز که صداقت را بر باد دادهاند مدام مردم را مقصر ناترازی جلوه میدهند و با متهم کردن این ملت میکوشند بریز و بپاشهای صادراتی گاز، هدر رفت گاز در مسیر توزیع، تلف کردن گاز در صنایع مختلف را نیز به حساب ملت فاکتور کنند؛ مردمی که ۹۹درصد آنها برای یک پختوپز ساده و گرمایش از این سرمایه عظیم خود استفاده اندک میکنند.
اینکه کشور درگیر مصائب رنگارنگ است بر کسی پوشیده نیست و اینکه هر دولتی میکوشد تقصیر را گردن بقیه بیندازد هم رویه ثابت این مرز و بوم است و اینکه حیثیت واژگان مقدسی مانند عدالت و … را در این سالها بردهاند هم عین روز روشن است و شاید برای بسیاری از افراد عادی شده باشد ولی به عنوان یک روزنامهنگار تاسف به حال قشری میخورم که از نزدیک درد مردم را زندگی کردند ولی برای یک مشت ریال این روزها مشغول ریختن خاک روی رد پای بیکفایتیها هستند و مردم را آن چیزی فرض میکنند که در شأن خودشان است