آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
آرش صادقی درحساب ایکس خود با اشاره به ۱۱۰ روز انفرادی زندانیان محکوم به اعدام در زندان سپیدار اهواز به شرایط سخت آنها اشاره کرده است.
آرش صادقی در حساب ایکس خود با اشاره به شرایط این زندانیان نوشت:
«انفرادی خودش به اندازه کافی وحشتناک است. اما تصور کنید بیش از ۱۱۰ روز در سلولی بدون تماس با هیچ‌کس، بدون هیچ خبری از بیرون، و بدتر از همه، در انتظار مرگ.»
روز سه شنبه ۲۴ مهر ۱۴۰۳، علی مجدم، معین خنفری، محمدرضا مقدم و عدنان غبیشاوی چهار زندانی سیاسی که پیش از این در یک پرونده مشترک به اعدام محکوم شده بودند، از زندان شیبان اهواز به سلول های انفرادی زندان سپیدار اهواز منتقل شدند.
آرش صادقی در قسمتی از این نوشته با اشاره به شرایط سخت وظیفه هر انسان آزاده را یاد‌آور شده و می‌نویسد:
«انفرادی یعنی سکوت مطلق. این زندانیان، پیش از آنکه جسمشان نابود شود، هر روز روحشان تکه‌تکه می‌شود. کسی نمی‌داند چه بر آنها گذشته، چون هیچ تماسی با خانواده‌شان نداشته‌اند. انگار نه انگار که وجود دارند.
ولی آنها وجود دارند. آنها هنوز زنده‌اند، و این یعنی هنوز می‌توان کاری کرد. باید صدایشان را شنید، قبل از آنکه خیلی دیر شود.»متن کامل نوشته آرش صادقی در حساب ایکس
«انفرادی خودش به اندازه کافی وحشتناک است. اما تصور کنید بیش از ۱۱۰ روز در سلولی بدون تماس با هیچ‌کس، بدون هیچ خبری از بیرون، و بدتر از همه، در انتظار مرگ. هر روز صبح چشم باز کنید و ندانید که آیا امروز روز آخر است؟ هر شب بخوابید با این فکر که شاید امشب شب آخر باشد.
این چهار زندانی اهوازی در همین وضعیت‌اند.بیش از ۱۱۰ روز است که هر لحظه را مثل آخرین لحظه زندگی‌شان تجربه کرده‌اند. هر بار که صدای پا در راهرو پیچیده، هر بار که کلید در قفل سلول چرخیده، هر بار که اسمشان خوانده شده، مرگ را احساس کرده‌اند. این یعنی بیش از ۱۱۰ بار اعدام شدن، بدون اینکه طناب دور گردنشان بیفتد.
انفرادی یعنی سکوت مطلق. این زندانیان، پیش از آنکه جسمشان نابود شود، هر روز روحشان تکه‌تکه می‌شود. کسی نمی‌داند چه بر آنها گذشته، چون هیچ تماسی با خانواده‌شان نداشته‌اند. انگار نه انگار که وجود دارند.
ولی آنها وجود دارند. آنها هنوز زنده‌اند، و این یعنی هنوز می‌توان کاری کرد. باید صدایشان را شنید، قبل از آنکه خیلی دیر شود.
