آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
زندانی سیاسی مطلب احمدیان که به مدت ۱۵ سال، با انواع بیماری‌ها، بدون یک روز مرخصی در زندان بوده است، پیامی در باره وضعیت خود خطاب به «مردم شریف و مبارز ایران و کردستان» به بیرون از زندان فرستاد.
مطلب احمدیان در پیام خود درباره وضعیت خود رو به مردم می‌نویسد:
«من زندانی سیاسی مطلب احمدیان متولد بانه در کردستان هستم که محکوم به ۳۰ سال زندان می‌باشم و هم اکنون ۱۵ سال از آن را بدون حتی یک روز و یک ساعت مرخصی در سخت ترین شرایط سپری کرده ام.
از نوجوانی با درک ظلم و ستم سیستماتیک در حق مردم کردستان در حد فهم و آگاهی خود و برای آزادی و برابری تمام مردم سرزمینم مبارزه کرده ام.»
او در خصوص بازداشت و بازجویی و شکنجه‌هایی که آسیب‌های جدی به او وارد کرده چنین می‌نویسد:
«در سال ۱۳۸۹ در سن ۲۵ سالگی دستگیر شدم و در زمان بازجویی تحت انواع شکنجه‌هایی قرار گرفتم که حتی فکر کردن به آن تن هر انسان با وجدانی را به لرزه در می‌آورد.
در طی دوران بازجویی و بازداشتم در ارومیه برای ماه‌ها در سلول انفرادی نگه داشته شدم در حالیکه در این ایام بازجویان پایم را شکستند، کتفم را از جا در آوردن، دنده‌هایم شکسته شد، تمامی دندان‌هایم بجز ۳ عدد در دهانم خرد شد و مشت و لگد و کابل جیره روزانه ام شد تا جائیکه حتی بازجو بنا به تشخیص کارشناسی خود این بلایا را برایم کافی ندانست و مرا ۲۴ ساعت لخت مادرزاد در زیر بارش برف در زمستان دستبند و پابند کرد و با میلگرد به جانم افتاد.
تا جایی که بخاطر دارم یک ضربه کاری به کمرم دنیا را در برابر چشمانم تیره و تار کرد. وقتی بهوش آمدم در سلول انفرادی خودم بودم ولی توانایی حرکت نداشتم و تا ۶ ماه فلج کامل بودم و پوشک می‌بستم. بعدها مشخص شد که بر اثر ضربات میلگرد ۳ مهره کمرم شکسته و آسیب جدی دیده است و …..»«همیشه در وجودم احساس سر بلندی و غرور می کنم چون بنا به آموخته‌هایم مقاومت در برابر ظلم و ستم را عین زندگی می دانم و برای سربلندی مردم سرزمینم همیشه حی و حاضر هستم.زندانی سیاسی مطلب احمدیان ضمن اشاره به اینکه با وجود همه بیماری‌ها دوران زندانش را باعث سربلندی و غرور خویش می‌داند رو به مردم در باره مقاومتش چنین می‌گوید:
«در تمام این ۱۵ سال گذران حبسم روزی نبوده است که آب خوشی از گلویم پایین برود و بیماری‌ها رهایم کنند ولی همیشه در وجودم احساس سر بلندی و غرور می‌کنم چون بنا به آموخته‌هایم مقاومت در برابر ظلم و ستم را عین زندگی می‌دانم و برای سربلندی مردم سرزمینم همیشه حی و حاضر هستم.
مردم شریف و مبارز ایران و کردستان
هر چند این فرزند کوچک شما در جان خود احساس ایستادگی و مقاومت می‌کند اما شکنجه‌ها و سالیان متمادی زندان جسم مرا به کلکسیونی از بیماری‌ها تبدیل کرده است. هم اکنون من با تنگی کانال نخاع ، عفونت شدید بیضه، کولیت روده و خونریزی روده، پارگی فتق و پرده دیافراگم و پیچ خوردگی معده و استفراغ‌های روزانه، تپش قلب، تنگی نفس، زخم اثنی عشر و نارسایی کلیه دست به گریبانم بطوریکه حتی از خوردن غذا نیز عاجزم و وزنم بشدت کاهش یافته است در حالیکه شکمم بدلیل آب آوردگی، بسیار متورم و دردناک شده است.»با وجود تمام پیگیری‌های خودم و وکیلم در یکسال گذشته و با وجود نیاز فوری به عمل جراحی کمر، فتق و روده و با وجود موافقت پزشکی قانونی با توقف حکم بنده جهت انجام معالجه در مراکز درمانی خارج از زندان و همچنین موافقت بهداری زندان اوین و دادیار و تامین وثیقه ۵ میلیارد تومانی و ضمانت و کفالت ۵ وکیل شرافتمند دادگستری و موافقت همه افراد و نهادهای ذی ربط ولی متاسفانه شخص دادستان تهران (صالحی) با خلف وعده و افزایش مبلغ وثیقه به ۸ میلیارد تومان و عدم توانایی من در تامین آن بیش از یک سال است که از توقف حکم من جلوگیری می‌کند و مانع ادامه درمانم شده است.
امروز وضعیت من وخیم تر از هر زمان دیگر است و بنابر اعلام چند باره بهداری اوین دیگر امکان نگهداری من در زندان نیست. شخص دادستان تهران مانع هر اقدام حیاتی و فوری برای حفظ جان من شده است و در واقع به جای طناب دار، حکم مرگ تدریجی مرا صادر کرده است. من از مرگ در راه آزادی و باورهایم هیچ هراسی ندارم اما نمی‌توانم بدون مبارزه و در سکوت به آن تن دهم.»
زندانی سیاسی مطلب احمدیان در آخر پیام خود از وجدان‌های بیدار و نهادهای حقوق بشری خواست که صدای او باشند و مسئولیت جان خود را برعهده دادستان تهران صالحی می‌داند و می‌نویسد:
« از همین رو از تمام وجدان‌های بیدار و نهادهای حقوق بشری تقاضا دارم تا صدای من باشند و به تمام مراجع قانونی، حقوقی و بین المللی و شخص گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران خانم مای ساتو اعلام می‌دارم که مسئولیت مستقیم جان من بر عهده شخص صالحی دادستان تهران میباشد. دیگر سکوت نخواهم کرد و حق مشروع خود می‌دانم تا اعتراضم را به هر طریقی که می‌توانم بیان نمایم.»
در باره زندانی سیاسی مطلب احمدیان
زندانی سیاسی مطلب احمدیان، ۴۱ساله و اهل بانه است. وی در سال ۱۳۸۹ دستگیر شد. وی در پرونده اول خود پس از حدود ۲۳۰ روز تحمل سلول انفرادی، به اتهام محاربه از طریق عضویت در گروه‌های مخالف حکومت، به ۳۲ سال حبس در تبعید در زندان میناب محکوم شد. او هم اکنون در زندان اوین به سر می‌برد. او به دلیل شکنجه‌های دوران بازجویی و دوره زندان نیمه فلج شده و به بیماری‌های مختلفی مبتلا شده است.
زندانی سیاسی مطلب احمدیان پس از عمل جراحی از ناحیه روده بدون گذراندن دوران نقاهت از بیمارستان به زندان اوین منتقل شد. به دلیل رسیدگی نشدن به وضعیت وی، زخم‌های او عفونت کرده و باعث تورم شکم و آب آوردن ریه شد. وی همچنین به درد از ناحیه قفسه سینه و تبش قلب هم مبتلا شده است. او در حال حاضر از رفلکس شدید معده،پارگی پرده دیافراگم، تپش قلب و عفونت بیضه در رنج است.
مقامات زندان اوین و قوه قضاییه، بدون توجه به تایید پزشکی قانونی جهت توقف حکم، زندانی سیاسی مطلب احمدیان را در زندان نگه داشته‌اند. این درحالی است که از چند ماه پیش تامین وثیقه ۵میلیاردی برای پیگیری روند درمان انجام شده است. صالحی دادستان تهران بیش از ۳ماه با کارشکنی‌های مختلف مانع روند پیگیری درمان زندانی سیاسی مطلب احمدیان در خارج از زندان شد.
