آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
به گفته یک عضو کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر، احتمال ریزش یا کج شدن برج میلاد به دلیل فقدان ایمنی در گودی مجاور وجود دارد.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، محمدمهدی تندگویان، عضو کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر تهران گفته است از سال ۹۲ تاکنون گودی کنار برج میلاد به حال خود رها شده است: «از آنجایی که عمر مفید نیلینگ چهار سال است، این گود نیازمند استحکام سازی است.»
نیلینگ یا میخکوبی برای ایجاد ثبات در خاک مناطقی که احتمال لغزش دارند استفاده می شود. در روش نیلینگ همراه گودبرداری خاک، با قرار دادن میله‌های تقویت کننده فولادی، از حرکت و لغزش خاک جلوگیری می شود.
به گفته تندگویان اکنون وضعیت این گود کناری برج میلاد خطرساز است زیرا دقیقا در کنار این برج قرار دارد و بار برج بر روی این گودی سنگینی می‌کند.
به گفته تندگویان این احتمال وجود دارد که با ایجاد اولین شکاف در گود، پایه‌های برج مقاومت خود را از دست بدهد و برج به درون گودال ۴۰ متری سقوط کند یا اینکه در خوشبینانه‌ترین حالت، برج میلاد کج شود.
این گودی در طرح فاز ۲ برج میلاد در سال ۹۲ ایجاد شده است. این طرح شامل مرکز تجارت جهانی، مجتمع تجاری، پارکینگ هتل پنج ستاره و فضای نمایشگاهی است.
به گفته محمدمهدی تندگویان حدودا دو هکتار برای اجرایی کردن فاز دو برج میلاد در نظر گرفته شده که بر این اساس برای مرکز تجارت جهانی ۱۲۰ هزار متر مربع و برای مجتمع تجاری ۶۳ هزار متر مربع در نظر گرفته شده است.
همچنین برای برج میلاد پنج هزار پارکینگ نیز پیش بینی شده که در این راستا از طراحان مختلف دعوت شده بود طرح‌های خود را ارائه دهند.
تندگویان گفته است: «پس از بررسی‌های مختلف سرانجام طرح “زاها حدید”، معمار برجسته عراقی-بریتانیایی برای ساخت هتل برج میلاد در فاز دوم برنده شد، اما بنا به دلایلی شورای شهر طرح برنده شده را تایید نکرد.»
به گفته تندگویان در سال ۱۳۹۰ هم طراحی از سوی مهدی چمران رد شده بود و در نهایت بدون هماهنگی با شورا و بدون برگزاری مناقصه، قراردادی با شرکت «مهرآفرین ناجا» بسته شد. به این ترتیب شهرداری تهران ساخت کل فاز ۲ برج میلاد را به «شرکتی وابسته به نیروی انتظامی» داده است.
شورای شهر چهارم اما در سال ۹۲ تازه متوجه این قرارداد می‌شود، با آن مخالفت می کند و مانع ادامه کار شرکت پیمانکار می‌شود.
به گفته تندگویان دلایل مخالفت شورا در آن زمان این موارد بوده است:
«بر اساس تقسیم‌بندی‌های انجام شده بین پلیس و شهرداری مقرر شده بوده که بعد از اتمام کار ساخت، ۳۱ درصد سهام به ناجا و ۵۱ درصد سهام نیز در اختیار شهرداری بماند و مابقی درصد مانده نیز به بنیاد تعاون ناجا تعلق گیرد که در کل درصد شهرداری از فاز دو برج میلاد ۵۱ درصد و سهم نیروی انتظامی نیز ۴۹ درصد می‌شد.»
به گفته تندگویان اما کار شرکت پیمانکار وابسته به نیروی انتظامی در شرایطی متوقف شده که این گودی عمیق را کنار برج میلاد ایجاد کرده است: «آن زمان هیچ‌یک از طرفین مسئولیت این گودی را به عهده نگرفت.»
به گفته این عضو شورای شهر تاکنون بارها در این باره به شهرداری تهران تذکر داده شده اما شهرداری مجموعه‌ای را معرفی نکرده که حداقل ساماندهی ادامه پروژه را انجام دهد.
تندگویان همچنین گفته است شهرداری منطقه ۲ بارها به سازمان سرمایه گذاری مشارکت شهر که این پروژه مشارکتی زیر نظر آنها است درباره وضعیت برج میلاد تذکر داده است.
محمدمهدی تندگویان:
«عملیات گودبرداری بدون رعایت اصول و قواعد فنی و ایمنی انجام شده و ممکن است این گود علاوه بر آنکه ایمنی ساختمان‌های مجاور را در معرض خطر قرار دهد، معابر مجاور را نیز درگیر کند.»
شهرداری تاکنون هیچ واکنشی به این موضوع نشان نداده است.
سهل‌انگاری و بی‌مسئولیتی سیستماتیک مسئولان و نهادهای حکومتی در ایران و تضاد منافع جناح‌های مختلف با یکدیگر تاکنون باعث تلفات جانی و مالی فراوانی شده است. فاجعه ساختمان پلاسکو یکی از این نمونه‌های این وضعیت است.
