آفتابكاران اخبار و مقالات درباره ايران و مقاومت
لیبی، غنی‌سازی را واگذار کرد و سقوط کرد؟ این یک افسانه است!
حقیقت را پنهان نکنید.
سقوط نزدیک است…
🔹 یکی از رایج‌ترین کلیشه‌های سیاست خارجی جمهوری اسلامی، به‌ویژه در میان مدافعان انرژی هسته‌ای یا حتی حامیان ساخت بمب، این جمله است: «اگر مثل لیبی باشیم، مثل لیبی سقوط می‌کنیم.»
پشت این ادعا، یک تصویر کاریکاتوری نشسته:
معمر قذافی برنامه هسته‌ای‌اش را کنار گذاشت، به غرب اعتماد کرد، و سرانجام در خون خودش غلتید.
نتیجه‌ای که القا می‌شود چیست؟ کشور نباید از برنامه هسته‌ای، چه نظامی و چه صلح‌آمیز، عقب‌نشینی کند.
🔹 این استدلال، نه تنها ساده‌انگارانه و تحریف‌شده است، بلکه عمداً چشم بر واقعیت تاریخی بسته: سقوط قذافی هیچ ربطی به اورانیوم و سانتریفیوژ نداشت؛ آنچه باعث نابودی رژیم او شد، سرکوب خونین داخلی، تغییرات در توازن قدرت منطقه‌ای و در نهایت مداخلهٔ ناتو بود.
✅ واقعیت این است که لیبی، نه برنامه هسته‌ای پیشرفته‌ای داشت و نه حتی به آستانه‌ی غنی‌سازی رسیده بود. آنچه قذافی در سال ۲۰۰۳ واگذار کرد، بیشتر مجموعه‌ای از تجهیزات ناکارآمد، اسناد ناقص و رؤیای نیمه‌کاره‌ای بود که هرگز به مرحلهٔ تهدید واقعی نرسید. هیچ تأسیسات غنی‌سازی‌ای در کار نبود، و چیزی که تحویل داده شد بیشتر شبیه یک ویترین شکست‌خورده بود تا یک برنامهٔ تسلیحاتی مخفی.
🔹 در مقابل، قذافی امتیازاتی اقتصادی، دیپلماتیک و حتی امنیتی دریافت کرد: تحریم‌ها برداشته شد، سرمایه‌گذاری غربی سرازیر شد و در صحنهٔ بین‌المللی، لیبی از کشوری منفور به شریک مورد علاقه آمریکا و اروپا در شمال آفریقا بدل شد. به‌مدت هشت سال، قذافی نه تنها تهدید نشد، بلکه با فرش قرمز در پایتخت‌های اروپایی از او استقبال شد. حتی در همکاری‌های اطلاعاتی با غرب نقش فعالی داشت.
🔹 پس چرا سقوط کرد؟
چون در سال ۲۰۱۱، با آغاز اعتراضات مردمی، قذافی به‌جای گفت‌وگو و اصلاح، به خشونت عریان روی آورد. او شهروندان خودش را با تانک و هواپیما هدف قرار داد، و همین‌جا بود که مداخلهٔ نظامی ناتو، با استناد به دکترین «مسئولیت برای حمایت»، مشروعیت پیدا کرد. اگر قذافی به جای تداوم استبداد، به صدای مردم گوش می‌داد، نه تنها سقوط نمی‌کرد، بلکه شاید هنوز هم بر سر قدرت باقی بود.
🔹 آنچه قذافی را نابود کرد، نه فقدان بمب، بلکه فقدان مشروعیت بود. نه واگذاری اورانیوم، بلکه ناتوانی در واگذاری قدرت. نه اعتماد به غرب، بلکه بی‌اعتمادی به مردم خودش.
لیبی سقوط کرد چون قذافی دیگر نمی‌خواست بشنود، نمی‌توانست عقب‌نشینی کند و در نهایت، جز سرکوب، هیچ افقی برای حکومت نمی‌دید.
حکومت جمهوری اسلامی هم سقوط خواهد کرد، چون پشت بانه مردمی ندارد مردم خودش را می کشد وسرکوب میکند اوضاع روز به روز بدتر می شود و…
@AftabkaranAzadi
