تقدیم به کانونها و یکانهای شورشی و قیام آفرینان ایران زمین
تشت ِ رسواییت ای شیخ
ز بام ِ وطن آخر به زمین اندازم
چون براندازم من
وز گلو خسته َ دیرینه َ خویش
بانگ ِ رهایی به فلک اندازم
چون براندازم من
تخت ِ ضحاک و رضاها
بیانداختم و نیز :
همه عمامه َ تزویر ِ شمایان
به زیراندازم
چون براندازم من
باورم کن:
که تاریخ بباشد گواه ِ عملم.
کاوه و قرهالعین و هزاران گل ِ سرخ ..،
باز به چمن اندازم
چون براندازم من
خیزهمکوی و نگر :
در همه کوی ِ وطن امروز غوغاست ،
وز همین روست ،
که بر توسن ِ همبستگی
باید و توانم ،
سر ِ خصم را به کمند اندازم
چون براندازم من
بعد ِ چل سال ،
که هر فصل زمستان ، همه شبها یلداست ،
همچو سروم ، که ایستاده و پیوسته
خزان را به خزان اندازم
چون براندازم من
تا به بام ِ وطن آفتاب ِ رهایی ،
نگشاید رُخ ِ خویش
دست افشان پای کوبان
سر و جان ،
در ره ِ خاک ِ وطنم اندازم
چون براندازم من .
بهزاد بهره بر