آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
تقدیم به جاودانه فروغهای مقاومت ملی ایران زمین
راهی ام ،
راهی ِ راهی
که برد تام ِ وجودم
به هُشیاری ِ صبح
به دیاری ِ که سماءاش بدرخشد
ز بیداری ِ صبح
عاصی از شب
چو پرستو ، به دلم
شوق ِ پریدن دارم
پا به سر غرق ِ شعف
سُرخ شهابم
که به قلب ِ شب ِ تار
قصد ِ رسیدن دارم .
ره خطیر است ،
زمستانی و سرد .
گیسو افشانده همی ابر ِ سیاه
بر ُرخ ِ روشن ِ ماه
تیغ ِ ظلمت بنشسته
به گلوی ِهمه روزها و به هرهفته و ماه .
خفقانیست ، عجیب
یا که باید زیست بر زانوی خویش
همچو جُغدی در پس ِ شبهای ِ تار
یا که اندر پی ِ دیدار ِ سحر
ایستاده ، مرگ را
در اوج ِ هشیاری خویش
دست افشان برگزید .
باید ، اما
سفر آغاز کنم
توشه برچیده و بی چون و چرا
پی دیدار ِ سحرگان بروم
خوی دارم به سحر
چون نفسم
کز نبودش
چو مرغی
به کنج ِ قفسم .
توشه ام ؟
شاخهَ نوریست
به یک دست و در آن دست ِ دگر
تیغ قهر
بر ُرخ ِ خصم و پی پیروزی ِ فردای ِ دگر
وندرین راه ِ خطیر
این مهم نیست
که خود چشم به دیدار ِ سحر
بگشایم
مهم آن است
که در این راه
چو دریایی ِ ُپر از موج
همی ، اوج ِ تداوم باشد
تا بدانگه،
که خورشید ِ فروزان
به دیار ِ من و ما
جاودان،
شب شکن و روشن و رخشان باشد .
بهزاد بهره بر
