من از نبودت نیستم
بی تو بگو ، من کیستم ؟
هستم اگر داری حضور
وز غیبتت ، هان : نیستم
در شب مه یی ،آرام ِ من
روشن ز تو هر یوم ِ من
دال ِ حیاتی چون نفس
گر بر نیایی ، نیستم
دانم که سُرخ است نرخ ِ خویش
من طالبم با خون ِ خویش
اندر وصال ِ دامنت
مجنونم و هیچ نیستم
ترس ِ ددان ، از نام ِ تو
پایان ِ آنان ، راه ِ تو
من در مسیرت ، بحر ِ من ،
چون قطره ام ، بیش نیستم
هستم ز هستت ، ای صنم
مستم ز عطرت ، گلشنم
باران ِ فروردینمی
گر که نباری ، نیستم
بر آستانت سر دهم
دست افشان جانم دهم
ای گوهر ِ انسانیت
بی تو کماکان نیستم .
آزادی ، قدر ِ زندگیست
فقدانش اما ، بندگیست
گر باشدش ، باشم همی
وز نیستیش هم ، نیستم .
بهزاد بهره بر