:بهزاد بهره بر ضرورت زندگی

من از نبودت نیستم
بی تو بگو ، من کیستم ؟
هستم اگر داری حضور
وز غیبتت ، هان : نیستم

در شب مه یی ،آرام ِ من
روشن ز تو هر یوم ِ من
دال ِ حیاتی چون نفس
گر بر نیایی ، نیستم

دانم که سُرخ است نرخ ِ خویش
من طالبم با خون ِ خویش
اندر وصال ِ دامنت
مجنونم و هیچ نیستم

ترس ِ ددان ، از نام ِ تو
پایان ِ آنان ، راه ِ تو
من در مسیرت ، بحر ِ من ،
چون قطره ام ، بیش نیستم

هستم ز هستت ، ای صنم
مستم ز عطرت ، گلشنم
باران ِ فروردینمی
گر که نباری ، نیستم

بر آستانت سر دهم
دست افشان جانم دهم
ای گوهر ِ انسانیت
بی تو کماکان نیستم .

آزادی ، قدر ِ زندگیست
فقدانش اما ، بندگیست

گر باشدش ، باشم همی
وز نیستیش هم ، نیستم .

بهزاد بهره بر