تقدیم به زنده یاد مرجان هنرمند متعهد و مردمی .
گردر ره هست ، تُندر همی
ایستاده چون سروم همی
شاید کند خم قامتم ،
اما مرا بشکسته ، خیر
دریا به دریا در خطر
با موجها سینه سپر
توفان به توفان درخمم،
گرُخیده و وامانده ، خیر
صحرا پی صحرا دوان
دامان به دامان بی امان
بس سُرخ لاله دیده ام
زردی به هر رخساره ، خیر
تاری اگر گسترده بال
در آسمانی بس زلال ،
آذر به چشمانش شوم
مستأصل و درمانده ، خیر
در این دیار ِ ماندگار
هست از نیاکان یادگار :
ایستاده باید مُردنم
بر زانوان زی کرده ، خیر
باید خطر کرد بر ددان
بر بختک ِ جهل ِ زمان
طرحی نوین را بایدم
مغلوب و ذلت پیشه ، خیر
ایران بماند جاودان
با عزم و رزمی پُر توان،
خلقم پی ِ پیروزیم ،
تا روز ِ موعود ، وقفه خیر .
بهزاد بهره بر