سالانه ۵۰هزار هممیهن ایرانی به خاطر آلودگی هوا زندگی را بدرود میگویند و ۳۵۰۰ نوزاد، مرده به دنیا میآیند. ایرانیان ساکن شهرهای بزرگ مثل تهران، کرج، اهواز، اصفهان، مشهد و تبریز حداقل نصف سال مجبورند هوای آلوده وارد ریههایشان کنند. فقط بهعنوان نمونه، از هر پنج ایرانی بالای ۳۰سال در استان اصفهان که به «مرگ طبیعی» میمیرد، یک نفر دلیل مرگش هوای آلوده است.
آلودگی هوا سبب بروز سرطان ریه، حملات آسم، برونشیت مزمن، بیماری مزمن انسدادی ریه، ذاتالریه، بیماریهای قلبی و روانی میشود، احتمال سقط جنین را افزایش میدهد، احتمال زایمان زودرس، کم وزنی نوزاد هنگام تولد و به خطر افتادن جان مادر را افزایش میدهد و وقتی زنان باردار برای مدتی طولانی در معرض آلودگی هوا قرار گیرند، این آلایندهها میتوانند از سد خونی میان مادر و جنین عبور کرده و روی جنین تاثیر بگذارند.
سازمان محیط زیست جمهوری اسلامی که مسئولیت اجرای قانون هوای پاک را دارد، کمتر از ده درصد وظایف خود را انجام داده. اما این سازمان در کمک به قتل خاموش ایرانیان تنها مقصر نیست، ۲۱ دستگاه اجرایی از جمله وزارت کشور، وزارت نفت، وزارت نیرو، نیروی انتظامی، شهرداری و صدا و سیما هم بیخیال وظایفشان شدهاند و میگویند پول نداریم. اجرای این قانون ۱۰۷ هزار میلیارد تومان بودجه لازم دارد اما تنها چای دبش، ۱۴۰ هزار میلیارد تومان به جیب زده است؛ بقیه چپاولها بماند.
اگر ملت ایران که از داشتن یک دولت ملی محروم است توانایی نظارت بر اجرای قانون هوای پاک را داشت، امکان نداشت که چنین ساده جان شیرینش را به منافع گروههای مختلف مافیایی که مملکت را اداره میکنند ببازد. جنبش حسابرسی اجتماعی ملت ایران را تشویق میکند تا خود برای نجات کشور دست به کار شده و با کمک سازمانهای جامعه مدنی و رسانههای مستقل، درباره آنها که خون ایران را میمکند اطلاعات جمع کرده، گزارشهای افشاگرانه منتشر کنند تا مجبورشان کنند در برابر خواست ملت ایران تمکین کنند.