آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
در عالم سیاست جز منفعت ملی و بین‌المللی یا دفع ضرر و خطر جمعی هیچ ارزشگذاری دیگری اعتبار ندارد، جالب اینکه نه دین نه اخلاق و نه عقل هیچ کدام منافی این اصول در معاملات و روابط شخصی و گروهی نیستند.
دین حتی با قایل شدن استثنا در موارد اضطراری احکام اولیه خود را به نفع احکام ثانویه تعلیق می‌کند، یعنی عنصر عقل را بر همه امور حتی واجبات عینی مسلط مینماید.
آنچه در حوزه خطبا و مداحان حکومتی امروز ترویج میشود نوعی خردستیزی عریان تحت ارزشگذاری جعلی به نام دین یا شرافت ادعایی است.
همان کسانی که فضای سیاسی و رسانه‌ای را علیه مذاکره با آمریکا و اروپا با تظاهرات ارزشی و ادعایی جهت توقف عقلانیت آلوده کرده‌اند برای اعتماد و اتکای آماتوری به دشمن دیرین ایران روسیه کمترین احساسی از شرمساری ندارند.
فهرست تقاضایی ترامپ از ایران زورگویانه است و البته متاثر از شرایط میدانی منطقه و حذف اثر از گروههای مواجب بگیر ایران و نتایج درگیری اخیر با اسراییل است، اما مگر بالآخره جز مذاکره راه دیگری وجود دارد؟
اگر مذاکره ناقض شرافت شماست پس جایگزین شرافتمندانه آن چیست و چرا تیم قرن است معطل مانده‌اید؟
امپراتور ژاپن وقتی به بندر پرل هاربر حمله برد فکر میکرد پادشاه شریفی است، زمانی که سند تسلیم ژاپن را امضا کرد همان شرافت راهنمای او بود، اما عقلا اگر قبل از بمباران ناکازاکی و هیروشیما تسلیم شده بود شریف‌تر بود، این یعنی سماجت با شرافت رابطه معکوس دارد.
صدام در همین نزدیکی سازش ناپذیر ایستاد، اما او برای عراق انسان شریفی نبود!
قذافی هم تا آخرین لحظه اهل سازش نبود.
بشار اسد نیز تا آخرین ساعتی که توانست کوتاه نیامد و کشتار کرد، اما آنقدر ناشریف و فرومایه بود به دربار کرملین پناه برد اربابی که بزودی او را سر به نیست خواهد ساخت تا با سوریه جدید معامله کند!
پس شرافت علاوه اینکه در جهان سیاست دلیل و راهنمای خاص خود را دارد ویژگی دیگری نیز دارد و آن این است که شرافت محصول قضاوت تاریخ و دیگران است، هر سیاستمدار، سخنران یا هر نوع مدعی دیگر خودش نمی‌تواند شریف بودن خود را تضمین کند باید تن به داوری غیر داد!
داستان بصیرت سنج حکومتی و رسوایی احمدی‌نژاد را تکرار نکنید!
