
هنگامۀ آزادیست ، خیزیم که هنگام است
تا دُور ِ دد ِ دوران در بطن ِ خزان آریم
در دل بی افروزیم ، صد شعلۀ شب افروز
تا از قِبَل ِ نورش تاریک به فغان آریم
قرنیست که در راهیم ، با پیکری خون آلود
تا در پی یلداها روشان به کلان آریم
تشنه پی بارانیم ، پیگیر ِ همه ابرها
تا برعطش ِ میهن خُرّم سحران آریم
تیری به کمان باید ، آگین به شورش ها
تا قلب ِ دد ِ دوران در سینه نشان آریم
با صدق و فدا باید ، گردیم همی تجهیز
تا از همه دشوارها آسان به عیان آریم
امروز بباشد درس، شورشگری وعُصیان
تا دُور ِ رهایی را فردا به میان آریم .