گهی جامه ات سبز و گاهی سیاه رُخ ات شد بنفشین و روحت ؛ تباه! جمشید پیمان، 14 جولای 2018 شعر و ادبیات ملوّث نمودی به ناراستی زبان را و خود را فرو کاستی همه مایه ات شد دروغ و فریب شتابیدی از اوج سوی نشیب سپردی به نابخردان کار خویش به اهریمنان دادی افسار خویش امیدت به دیو و ددان از چه بود؟ چرا تکیه دادی به باد و به دود؟ چه … ادامه»