از این تضاد حالتان به هم نمی خورد؟
سلمان‌کدیور

حکمرانی که هیچگونه تناسبی با مرجع آن وجود ندارد
دست از نفاق و تزویر و ریا و دورویی بردارید
ما، شیطان بزرگ و جشن ده کیلومتری غدیر!

“شهر نیویورک به معترضانی که به دست پلیس این ایالت دستگیر شده‌اند غرامت پرداخت می‌کند.

به گفته وکلای شاکیان، شهر نیویورک با پرداخت ۱۳ میلیون دلار به صدها نفری که در جریان تظاهرات جورج فلوید در سال ۲۰۲۰ دستگیر شده‌اند، موافقت کرده است.”

این خبری بود که چند روزی بر خروجی خبرگزاری های جهان از کشوری که ما آن را شیطان و ابلیس می خوانیم، قرار گرفته است.

اینجا اما در ام القری جهان اسلام، جایی که آن را حرم می دانند، در اعتراضات 1401 عده بسیاری مجروح شدند. با شلیک گلوله ساچمه و پلاستیک، چشمشان را از دست دادند و یا آسیب های جسمی فراوان دیدند، اما حاکمیت نه تنها حاضر نیست به اینها که بسیاری شان جزو معترضین هم نبودند، خسارتی بدهد و یا دلجویی کند، بلکه حتی  اصل عمل و تبعات آن را هم گردن نمی گیرد و انگار می خواهند این پیام رسانده شود که هرکسی اعتراض کند باید حساب کند که اگر گلوله به مغزش نخورد، به چشم و دست و پایش خواهد خورد و باید صابون نقص عضو را به تن بمالد.

در قصه جشن چند کیلومتری غدیر، در مناظره ای با دوستان موافق این حرکت که معتقد بودند نفس جشن غدیر چون برای امیر المومنین است، فعل مثبتی است، عرض کردم که چطور می شود که شما جامعه ای بسازید و سیاست هایی عملی نمایید که خلاف سنت و سیره علی ابن ابیطالب است، اما برای غدیرش جشن و هیاهو سر دهید؟

علی ابن ابیطالبی که حتی وقتی خوارج علیه او شمشیر می کشند، حقوق آنان را از بیت المال قطع نمی کند، اویی که وقتی حاکم بود، مخالفانش در مسجد علیه او میتینگ می گرفتند و به او فحاشی می کردند ولی هرگز به آنان تعرض نمی کرد تا آزاد باشند، کسی که تاریخ حتی از یک زندانی سیاسی در حکومتش نام نمی برد، چه نسبتی با شرایط امروز ما دارد؟

چطور می شود که شما در حکمرانی در جهتی خلاف علی. ع. حرکت کنید، اما برای او مناسک کارناوالی راه بیندازید و شهر را قرق نمایید؟  از این تضاد حالتان به هم نمی خورد؟