ایران با کمک رژیم مادورو تحریمهای بینالمللی را دور میزند
جوزف هومیره، کارشناس امور امنیتی قاره آمریکا و مدیر اندیشکده «مرکز جامعه آزاد امن»، در مقالهای به تحلیل روابط راهبردی ایران و ونزوئلا پرداخته، و تصریح کرده است که ایران با کمک رژیم نیکولاس مادورو تحریمهای بینالمللی را دور میزند و تجهیزات غیرمجاز برای برنامههای تسلیحاتی و اتمی خود تهیه میکند.
به گفته هومیره، اگرچه ایران قبلا هم در ونزوئلا حضور فعال داشت، اما از زمان تصدی هوگو چاوز در مقام ریاستجمهوری در سال 2004، فعالیتهای ایران در ونزوئلا افزایش چشمگیری یافت، و از آن پس نیز با ظهور مادورو به عنوان رئیس جمهوری، همکاریهای دو کشور کماکان ادامه یافته و گستردهتر شده است.
پولشویی و نقل و انتقالات مالی
بخشی از شبکه پولشویی و تهیه تجهیزات غیرمجاز ایران در ونزوئلا قرار دارد. از طریق ایجاد پروژههای مشترک نظامی، رژیمهای دو کشور تلاش کردهاند نقل و انتقالات مالی و تجهیزاتی نهادهای تحریمشده ایران از کانال صنعت نفت ونزوئلا را پنهان کنند. در این راستا، تعداد زیادی از شرکتهای ویترینی سپاه پاسداران ایران در ونزوئلا آغاز به کار کردند.
مدیر اندیشکده «مرکز جامعه آزاد امن» ذکر میکند که از سال 2004 تا 2014، ایران چندین توافقنامه همکاری در زمینه انرژی و نظامی با ونزوئلا امضا کرد. ایران در این بازه زمانی از طریق سیستم مالی ونزوئلا حدود 16 میلیارد دلار پول نقد به دست آورد. این اقدام، با انعقاد حدود 270 توافقنامه دوجانبه، در بیش از 60 پروژه و بیش از 80 شرکت ایرانی در ونزوئلا انجام شد.
از سال 2017 به بعد، سپاه پاسداران توانسته از ونزوئلا به عنوان مرکز حمل و نقل مواد معدنی استراتژیک، فلزات، قطعات و فناوری که از سراسر آمریکای لاتین برای حمایت از برنامه رو به رشد تولید سلاحهای کشتار جمعی ایران گردآوردی میشود استفاده کند.
پلهای دریایی
در سال 2020، ایران موفق شد پلهای هوایی و دریایی از روی اقیانوس اطلس به سوی ونزوئلا ایجاد کند، که متکی به شبکههای سپاه پاسداران در کشورهای ثالث به عنوان ایستگاههای سر راه است، و مسیرهای جدیدی برای ارتباط میان ایران و ونزوئلا ایجاد میکند. پل دریایی به سپاه این امکان را میدهد تا انواع روشهای فرار از شناسایی مانند تغییر پرچم، تغییر نام، و تغییر رنگ کشتی و خاموش کردن رادارها در اواسط سفر برای جلوگیری از رهگیری را به کار بگیرد تا کشتیهای ایرانی بیدردسر به ونزوئلا برسند.
هومیره در پایان هشدار میدهد که رژیم مادورو راهبردی توسعهطلبانه در حوزه آمریکای لاتین و دریای کارائیب را دنبال میکند، که رژیمهای سرکشی مانند ایران، روسیه و چین از آن حمایت میکنند. توافق استراتژیک 25 ساله تهران با پکن و تمدید قرارداد تسلیحاتی 20 ساله با مسکو میتواند با ایجاد یک نیروی نظامی چندملیتی در ونزوئلا، به تقویت سیاستهای توسعهطلبانه رژیم مادورو بینجامد.