آفتابكاران اخبار و مقالات درباره ايران و مقاومت
. آ
امسال دقیقا ۲۳ سال است که ایران گرفتار تنش هسته‌ای و پدیده‌ای تحت عنوان مذاکره است!
یعنی جوانی که امروز از یک رشته مهندسی یا کارشناسی فارغ‌التحصیل شده تمام طول زندگی خود را در عالم برزخ بالاخره می‌شود یا نمی‌شود گذارنده است…!
خودمان را با حرف‌های عوام‌فریبانه گول نزنیم که مملکت در این ۲۳ سال کار خود را انجام می‌داده است و معطل نماند. با عدد و رقم صحبت کردن را تبدیل به یک فرهنگ کنیم. گزارشات رسمی نشان می‌دهد ایران حداقل ۳۰۰میلیارد دلار درآمد نفتی را در این مدت از دست داده است، فقط در سالی که گذشت حدود ۳۰میلیارد دلار و همچنین زیانی بالغ بر ۱۰۰میلیارد دلار از عدم سرمایه‌گذاری خارجی در کشور اتفاق افتاده است، بیش از ۱۰۰میلیارد دلار از دارایی‌های ایران در خارج از کشور بلوکه و غیرقابل استفاده شد و محدودیت در استفاده از سیستم مالی جهانی مبادلات بین‌المللی برای تجار ایرانی را مختل کرد، رانت حاصل از دو نرخی کردن ارز که یکی از دستاوردهای تحریم بود با سالی ۲۰میلیارد دلار برای واردات و همچنین زیان حاصل از صادرات با نرخ غیرواقعی هم به سالی ۲۰میلیارد دلار رسید، جمع زیان برآورد شده بالغ بر ۸۰۰میلیارد دلار است. تورم سر به فلک کشید، نرخ دلار و هزینه زندگی مردم در این ۲۳ سال، ۱۰۰ برابر شد و نیمی از مردم ایران به زیر خط فقط سقوط کردند…
با این پول ایران ما می‌توانست توسعه گازی کشور در پارس جنوبی را از ۲۴ فاز به ۳۲۰ فاز و ۴۰ شبکه مستقل برساند، می‌توانست ۸۰۰ واحد یک گیگاواتی برق نیروگاه سیکل ترکیبی و ۵۳۰.۰۰۰ مگاوات برق خورشیدی و رفع کامل هدررفت شبکه برق کشور را انجام می‌داد، می‌توانست ۲۷۰ پالایشگاه برای خودکفایی بنزین و ۱۶۰ میلیون خودروی برقی در کشور تولید یا وارد کند، می‌توانست ۱۶۰ مسیر انتقال آب از خلیج‌فارس به داخل کشور بسازد، می‌توانست ۴۰۰میلیون هکتار از زمین‌های کشاورزی را آبیاری قطره‌ای کند، می‌توانست ۸۰۰ واحد شیرین‌سازی آب دریا بخرد. بله با این پول ما بزرگترین معضل کشور که ناترازی در برق و آب و گاز و بنزین است و تا پنج سال آینده غیرقابل رفع خواهد شد، نداشتیم…
می‌توانست ۸۰۰ خط مترو یا ۹۰۰هزار اتوبوس هیبریدی به سیستم حمل و نقل کشور بیافزاید، می‌توانست ۸۰۰۰ فروند هواپیما بخرد و ۴۰۰ فرودگاه در سطح کشور بسازد، می‌توانست ۱۶.۰۰۰ کیلومتر خط آهن قطار سریع‌السیر و ۸۰.۰۰۰ کیلومتر اتوبان در این مملکت بسازد، می‌توانست ۱۶۰۰ بیمارستان مجهز و ۸۰۰.۰۰۰ مدرسه و ۲۰میلیون واحد مسکن برای مردم ایران بسازد. همه این پروژه‌های ملی با این بودجه عملیاتی بود…
این بهایی است که پرداخت شده است. یک روز در خلوت خودمان محاسبه کنیم که ارزشش را داشت یا نداشت…
همین امروز اگر تمام تحریم‌ها برداشته شود، ۷ سال طول خواهد کشید تا این خسارت‌ها جبران شود آن‌هم به‌شرط آنکه تحت یک مدیریت سیستماتیک و علمی عمل کنیم. مشکل اما اینجاست که همه خسارت‌ها قابل جبران نیست. فرار مغزها و مهاجرت نخبگانی که در این ۲۳ سال از کشور رفتند را چگونه جبران کنیم؟! فرصت‌های از دست رفته در بازارهای منطقه‌ای و بین‌المللی که توسط دیگر کشورها تسخیر شده است را چگونه جبران کنیم؟! تغییرات منفی و فسادی که در ساختار اقتصادی ایران ریشه دوانده را چگونه بسوزانیم؟! و از همه مهمتر عمرمان، ۲۳ سال زمان و عمر تلف شده را چگونه جبران کنیم؟!
شاید اگر این متن را همه ما بیش از یک بار می‌خواندیم، به خصوص مسئولین محترمی که امروز مسئولیت ادامه مذاکرات ۲۳ ساله را به عهده گرفته‌اند و آنهایی که خط مشی مذاکرات را تعیین می‌کنند چاره‌ای دیگر می‌اندیشیدند…
@AftabkaranAzadi
