آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
ساعتی پیش از ورود جیمس متیس، وزیر دفاع آمریکا، به کابل، دفتر ریاست جمهوری افغانستان دوشنبه ٢۴ آوریل خبر استعفای وزیر دفاع این کشور، ژنرال عبدالله حبیبی، و رییس ستاد مشترک افغانستان، ژنرال قدم شاه شهیم، را منتشر کرد. استعفاء یا در واقع برکناری این دو مقام ارشد ارتش افغانستان سه روز بعد از حملۀ خونین طالبان به پایگاه نظامی مزار شریف روی داد که طی آن دست کم ١۴٠ نظامی افغان کشته شدند.
در پی این عملیات خونین، مقامات لشگری و کشوری افغانستان سخت آماج انتقاد قرار گرفتند. ناظران و افکار عمومی افغانستان ارتش این کشور را نهادی عمیقاً فاسد و نارکارآمد می دانند که حتا قادر نیست امنیت کارکنان نظامی خود را تأمین کند.
این فساد و ناکارآمدی عامل اصلی پیشروی طالبان در افغانستان و تشدید حملات خونین آنان در این کشور به شمار می رود. بر اساس گزارش پیمان آتلانتیک شمالی، ناتو، دولت کابل تنها ۵٨ درصد خاک افغانستان را کنترل می کند و مابقی را عملاً به طالبان تسلیم کرده است.
به گفتۀ فرماندۀ نیروهای آمریکایی در افغانستان، ژنرال جان نیکلسون، ارتش افغانستان نیازمند هزاران نیروی کمکی برای مقابله با پیشروی طالبان است.
خود نظامیان افغانستان شمار امرای ارتش افغانستان را حدود هزار تن اعلام می کنند و می افزایند که ارتش افغانستان شدیداً از فقدان افسران میانی رنج می برد. از جمله دلایل این امر این است که امیران ارتش افغانستان مقام خود را می خرند و بسیاری از امرای ارتش افغانستان حتا سواد خواندن و نوشتن ندارند.
پیش از این “جان سُپکو” بازرس ویژه آمریکا برای بازسازی افغانستان گفته بود که طالبان سلاح ها و مهمات مورد نیاز خود را از ارتش افغانستان خریداری می کنند، زیرا، هم ارزان‌تر است هم مطمئن‌تر.
مشکل دیگری که ارتش افغانستان از آن رنج می برد وجود دهها هزار “سرباز شبح” یا غیرواقعی در صفوف آن است. یعنی : کسانی که یا در نبردها کشته شده اند یا صفوف ارتش را ترک کرده اند، اما، همچنان به عنوان نفرات ارتش افغانستان محاسبه می شوند. علت این امر این است که امرای ارتش افغانستان در ازای این “نفرات” تجهیزات و بودجه های هنگفت دریافت می کنند یا به اصطلاح به جیب می زنند. پیمان آتلانتیک شمالی، ناتو، شمار این “سربازان” را بین ۲٠ تا ۴٠ هزار نفر برآورد می کند.
مشکل دیگر ارتش افغانستان رقابت های قومی در درون آن است. ترکیب فساد و رقابت های قومی از مهمترین دلایل نارکارآمدی ارتش افغانستان است. از سال ۲٠٠۲ تاکنون دولت آمریکا ٧٠ میلیارد دلار سرمایه و تجهیزات صرف تشکیل و آموزش ارتش افغانستان کرده است.
