«تملق مقدس»؛ بیانیه مشترک نمایندگان اقلیت‎های دینی مجلس در حمایت از سپاه

نمایندگان اقلیت‎های دینی در مجلس برای تملق‎ و مدح‎گویی سران نظام و نهادهای حکومتی و در واقع برای «تملق مقدس» همواره در صف اول قرار دارند اما برای گرفتن حق و حقوق مردم نه!

«محبت نیوز»- پس از قرارگرفتن سپاه پاسداران در فهرست سازمان‎های تروریستی نمایندگان اقلیت‎های دینی در مجلس شورای اسلامی در بیانیه‎ای مشترک اقدام آمریکا را محکوم و از سپاه حمایت کردند.
در این بیانیه از ترامپ به عنوان «یکی از جیره‌خوارترین عوامل استکبار صهیونیسم جهانی» نام برده شده و سپاه به عنوان «معنوی‌ترین و مردمی‌ترین نیروی انقلابی جهان» و تاکید شده این اقدام ایالات متحده سبب خشم موحدین جهان گردیده است.
در بخشی از این بیانیه بدون اشاره به سوء مدیریت و ناکارآمدی ارکان نظام در مواجهه با سیل و همچنین بدون اشاره به نقش سپاه در سدسازی‎های اشتباه و مهندسی غیراصولی سازه‎ها آمده «اعلام رسمی خصومت استکبار نسبت به این نهاد مردمی، در شرایطی که تمام امکانات آن در اختیار آسیب‌دیدگان سیل قرار گرفته، نشانه‌ای جز دشمنی رژیم آمریکا با تمام ملت ایران نیست.»
یوناتن بت کلیا نماینده آشوریان و کلدانیان، اسفندیار اختیاری کسنویه یزد نماینده زرتشتیان، ژرژیک آبرامیان نماینده مسیحیان ارامنه جنوب، کارن خانلری نماینده مسیحیان ارامنی شمال و سیامک مره صدق نماینده کلیمیان با امضاء این بیانیه نسبت به آمریکا اعلام انزجار کردند.

بیشتر بخوانید: نمایندگان اقلیت‌های مذهبی مجلس شورای اسلامی؛ نمایندگان درجه دو
بیشتر بخوانید: نمایندگان «اقلیت های دینی» مجلس پیشگامان سفسطه به نفع نظام!
بیشتر بخوانید: امضاء پنج نماینده اقلیت دینی مجلس زیر یک «دروغ نامه»

بدیهی است نمایندگان اقلیت‎های دینی در مجلس برای حفظ موقعیت خود حتی اگر نخواهند مجبورند در این موج‎ همسو با دیگر نمایندگان عمل کنند اما یک نکته اساسی در این بیانیه که ادعا شده تروریست خواندن سپاه سبب خشم موحدین جهان شده قابل اشاره است. این‌که چرا سپاه پاسداران و به طور کل نیروهای نظامی در ایران جایی برای بخشی از همین موحدین جهان و در واقع اقلیت‎های دینی ندارد؟ این وکلا که به نمایندگی از جامعه مسیحیان، کلیمیان و زرتشتی‎های ایران این بیانیه را امضاء کردند چرا برای گرفتن حق و حقوق اقشاری که نمایندگی آنان را به عهده دارند بیانیه مشترک صادر نمی‎کنند؟ به عنوان مثال نامه‎ای که در آن پرسیده شود چرا اقلیت‎های دینی در ایران نمی‏توانند در ارتش، سپاه و نیروی انتظامی خدمت کنند، همچنان که پیش از انقلاب آن‎ها در کنار هموطنان مسلمان خود می‎توانستند در خدمت نیروهای مسلح باشند؟ نمایندگان اقلیت‎های دینی در مجلس برای تملق‎ و مدح‎گویی سران نظام و نهادهای حکومتی و در واقع برای «تملق مقدس» همواره در صف اول قرار دارند اما برای گرفتن حق و حقوق مردم نه!