آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
کانون صنفی معلمان در بیانیهای، ضمن محکوم کردن سرکوب خونین اعتراضات اخیر، نگرانی خود را نسبت به گسترش خشونت در ایران و عمیقتر شدن فاصله طبقاتی ابراز کرده است.
کانون معلمان در رابطه با اعتراضات سراسری در ایران و سرکوب شدید آن توسط نیروهای انتظامی و امنیتی بیانیهای منتشر کرد. این بیانیه با شعر “شبانه” احمد شاملو آغاز شده است: «ما بیرون زمان ایستاده‌ایم، با دشنه تلخی در گرده‌هایمان …»
این نهاد صنفی در ادامه ضمن اشاره به “ناکارآمدی ساختار سیاسی، لجاجت در ادامه سیاستگذاریهای غلط اقتصادی و ناتوانی در مقابله با فساد سیستماتیک اقتصادی” در ایران، تصریح کرده است: «در بالاترین رده‌های تصمیم‌گیری، بدیهی‌ترین اصول مدیریت اجتماعی و اقتصادی و قوانین مصرح، به راحتی و بدون تأمل در پیامدهای دور و نزدیک آن، زیر پا گذاشته می‌شود.»
علاوه بر این، به اعتقاد این کانون، اقلیتی در جامعه اهرمهای سیاسی و اقتصادی کشور را در اختیار خود گرفته‌اند و “با ایجاد چرخه بسته‌ای از مدیران – البته ناکارآمد – با روش‌هایی آمرانه و طردکننده سعی در حفظ موقعیت کنونی خود به هر شکل ممکن دارند.»
ب
در مقابل «اکثریتی که به روایت آمارهای رسمی، زیر بار نرخ رشد تورمی کمرشکن (با میانگین بالای ۴۲ درصد) که نتیجه مستقیم سیاستگذاریهای نادرست داخلی و خارجی است و بیشتر به نفع دو دهک پردرآمد جامعه عمل می‌کند، روز به روز فقیرتر شدن خود و عمیقتر شدن شکاف طبقاتی موجود در جامعه را شاهدند.»
“طنازی تاریخ”
کانون صنفی معلمان ضمن تشریح معضلاتی مانند “شرایط بد اقتصادی، فساد ناشی از انحصار ثروت و قدرت، تبعیض و بی‌عدالتی‌های گسترده” می‌نویسد: «طنازی تلخ تاریخ اینجاست که در صف اول چنین اعتراضاتی، از یک سو محروم‌ترین اقشار جامعه قرار می‌گیرند که قرار بود به مدد انقلاب سال ۵۷ حاکمیت از آن آنان شود و از سوی دیگر، آگاه‌ترین اقشار اجتماعی قرار می‌گیرند که باز هم بنا بود که با سقوط رژیم شاهنشاهی، هر بندی که اندیشه و عمل آزادانه‌ی آنان را مانع می‌شود گسیخته گردد.»
در ادامه بیانه این نهاد مدنی به اعتراضات اخیر اشاره شده است، اعتراضاتی که به دلیل سهمیه‌بندی و افزایش ناگهانی قیمت بنزین آغاز شد اما به گفته فعالان این نهاد مدنی: «جرقه‌ای بود برای شعله‌ور شدن آتش خشم فروخورده انبوه شهروندانی که در نتیجه تصمیمات نابخردانه اقتصادی، هربار بیشتر از گذشته از تامین ابتدایی‌ترین نیازهای حیاتی خود فرو می‌مانند.»
کانون صنفی معلمان “ضمن محکومیت شدید خشونت به کار رفته در سرکوب معترضان”، نسبت به ترویج خشونت به شکل افراطی در جامعه ابراز نگرانی کرده است.
کانون که خود همواره پی‌گیر حقوق معلمان بوده شماری از اقدامات صلح‌آمیز خود برای بهبود وضعیت معلمان را برشمرده و تاکید کرده است که حاصل این اقدامات، “چندین معلم زندانی” و اخراج شماری از همکاران آنهاست.
این نهاد صنفی همچنین به پی‌گیری‌های قانونی بی‌حاصل بازنشستگان و “برخورد قهرآمیز نیروهای امنیتی با تجمع آرام و مسالمت‌آمیز آنان”، و نیز “تضییع حقوق کارگران، دانشجویان، حامیان کودکان کار، پرستاران، وکلای حامی این اقشار، اهل اندیشه و قلم، فعالان محیط زیست، فعالان حقوق زنان” پرداخته است.
کانون صنفی معلمان در پایان ضمن بیان این هشدار که “هیچ رژیم سیاسی تاکنون با اعمال خشونت پابرجا نمانده” فهرستی از نگرانی‌های خود، از جمله در رابطه با “کودکانی که زیر بار فشار اقتصادی حاصل از تورم به جای تحصیل، به جمع کودکان کار اضافه می‌شوند” را برشمرده و تاکید کرده است: «به عنوان نهادی مدنی، هشدار نسبت به نابسامانی‌های ایجاد شده را مسئولیت انسانی، اجتماعی و آموزشی خود می‌داند.»
