آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
برخی می‌گویند پس از لغو تحریم‌ها توسط دولت اوباما، حتی یک دلار هم به مردم ایران نرسید
مجله آمریکایی «نیوزویک» در مقاله‌ای تحلیلی نوشته در حالی‌که برخی جریانات در واشینگتن، به بهانه اینکه تحریم‌های آمریکا به مردم ایران آسیب می‌رساند، مدام از دولت بایدن خواستار لغو تحریم‌ها علیه جمهوری اسلامی هستند، بسیاری از مردم ایران خود از فشار بیشتر بر رژیم حاکم بر کشورشان استقبال می‌کنند.
هیفی بوظو، روزنامه‌نگار سوری-آمریکایی، و بنجامین واینتهال، پژوهشگر «بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها»، در این مقاله روز جمعه خود گزارش داده‌اند که جمع کثیری از مردم ایران، به امید از پای درآمدن رژیم و استقرار نهایی دموکراسی در ایران، خواهان امتداد سیاست «فشار حداکثری» هستند.
نویسندگان مقاله بعنوان نمونه، محتوای تماس‌های مردم ایران با برنامه‌های تلویزیونی ماهواره‌ای خارج از کشور را مطرح می‌کنند. برخی از تماس‌گیرندگان خواستار افزایش تحریم‌ها علیه رژیم بودند تا «از پای درآید». برخی دیگر گفتند که پس از لغو تحریم‌ها توسط دولت اوباما، حتی یک دلار هم به مردم ایران نرسید. دیگری گفت این رژیم از میلیاردها دلار دریافتی از دولت اوباما برای «ساختن کاخ‌هایی برای خود و تغذیه تروریست‌ها» استفاده کرده است.
موفقیت فشار حداکثری
به گفته نویسندگان، کمپین «فشار حداکثری» اعمال شده توسط دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور قبلی آمریکا، موفق شد رژیم ایران را به آستانه سقوط برساند. طبق گزارش صندوق بین‌المللی پول، ذخیره مالی قابل دسترسی ایران از 122.5 میلیارد دلار در سال 2018 به تنها 4 میلیارد دلار در سال 2020 نزول کرد. سقوط مالی رژیم این امیدواری را برای مردم ایران به وجود آورد که با تضعیف رژیم حاکم بر کشورشان آنها سرانجام می‌توانند بر آرزوهای خود برای آزادی جامه عمل بپوشانند.
نویسندگان مقاله همچنین خاطرنشان می‌کنند که 38 کنشگر ایرانی با ارسال نامه‌ای به پرزیدنت جو بایدن در اول فوریه سال 2021، از دولت وی خواستند تا فشار حداكثری را روی رژیم ایران حفظ كند. این فعالان که در ایران هم زندگی می‌کنند، حیات خود را برای ارسال این پیام به بایدن به خطر انداختند. بیشتر امضاکنندگان نامه تا به امروز به جرم فعالیت سیاسی و اجتماعی مسالمت‌آمیز دستگیر یا زندانی شده‌اند.
در این نامه، کنشگران ایرانی توضیح دادند كه رفع تحریم‌های جمهوری اسلامی نتیجه‌ای جز افزایش فعالیت‌های خرابکارانه‌اش در منطقه نخواهد داشت: «رژیم میلیاردها دلاری که از توافق هسته‌ای 2015 به دست آمد را صرف صادرات ایدئولوژی تمامیت‌خواهانه‌اش از طریق تأمین اعتبار شبکه‌های تروریستی، توسعه فناوری موشکی به عنوان اهرمی تهاجمی برای تسلط بر خلیج و فراتر، و ایجاد هرج و مرج در خاورمیانه کرد.»
امضاکنندگان این نامه در آخر ابراز امیدواری کردند که دولت بایدن با ادامه کارزار فشار حداکثری، «حداکثر فشار سیاسی، دیپلماتیک و مالی را بر رژیم» وارد آورد، و بدین‌وسیله «از حقوق بشر در ایران و آزادی کلیه زندانیان سیاسی و کسانی که بابت ابراز عقاید شخصی‌شان به زندان افتاده‌اند» حمایت کند.
بوظو و واینتهال مقاله خود را با تاکید بر این به پایان می‌برند که رژیم ایران کماکان یکی از بزرگترین ناقضان حقوق بشر در جهان است. این رژیم بیشترین سرانه اعدام را در جهان دارد. بعلاوه، رژیم ایران بزرگترین حامی تروریسم حکومتی در سطح جهان است، و بطور پیوسته برنامه موشک‌های قاره‌پیمای خود را گسترش می‌دهد.
حفظ تحریم‌های قبلی و افزودن تحریم‌های جدید در قبال جمهوری اسلامی ایران، منافع امنیتی ایالات متحده و متحدانش را تأمین می‌کند، اهرم موثرتری در جریان مذاکرات هسته‌ای در وین در اختیار آمریکا می‌گذارد، و امیدها و آرزوهای مردم ایران برای دستیابی به دموکراسی را زنده نگه می‌دارد.
