چرا جامعه آکادمیک غرب درباره همکاری دانشگاه‌های ایران با سپاه سکوت کرده است؟

فرهاد رضایی، تحلیلگر سیاسی، در مقاله‌ای برای «الگماینر» می‌گوید جامعه دانشگاهی غرب باید در برابر نقش محوری دانشگاه‌های ایران در همکاری با سپاه پاسداران و پیشبرد سیاست‌های ایدئولوژیک جمهوری اسلامی موضع بگیرد.

به گفته وی، بسیاری از دانشگاه‌های ایران و اعضای هیئت علمی آنها با سپاه پاسداران «رابطه نزدیک» دارند. سپاه از دانشگاه‌ها برای پنهان کردن برنامه غیرقانونی توسعه تسلیحات هسته‌ای خود استفاده می‌کند، و چندین دانشگاه ایرانی میزبان مراکز پژوهشی هسته‌ای جمهوری اسلامی هستند.

برای مثال، پژوهشکده هسته‌ای دانشگاه‌های اصفهان و شهید بهشتی و گروه فیزیک و علوم هسته‌ای دانشگاه صنعتی امیرکبیر آزمایش‌های متعددی در زمینه تولید سلاح‌های هسته‌ای انجام داده‌اند.

دانشگاه‌های ایران در ربودن اتباع خارجی و دوتابعیتی نیز نقش داشته‌اند. احمدرضا جلالی، کارشناس طب اورژانسی بلایای طبیعی، به دعوت دانشگاه‌های تهران و شیراز ظاهرا برای برگزاری کارگاه‌های آموزشی به ایران رفت، و در آنجا اطلاعات سپاه او را به اتهام «جاسوسی برای اسرائیل» دستگیر و سپس دستگاه قضایی ایران وی را محکوم به اعدام کرد.

دانشگاه‌های ایران همچنین با سپاه پاسداران برای سرکوب دانشجویان معترض همکاری می‌کنند. اطلاعات سپاه در فروردین ۱۳۹۹ علی یونسی و امیرحسین مرادی، دانشجویان نخبه دانشگاه صنعتی شریف را بازداشت کرد. سپس دادگاه انقلاب تهران آنها را به اتهام «افساد فی‌الارض، اجتماع و تبانی علیه نظام و تبلیغ علیه نظام» به ۱۶ سال حبس تعزیری محکوم کرد.

دانشگاه‌های ایران همچنین با جلوگیری از تحصیل برخی گروه‌های اقلیت مورد نفرت جمهوری اسلامی همچون بهاییان، به پیشبرد سیاست ایدئولوژیک تبعیض‌آمیز رژیم کمک می‌کنند. جامعه جهانی بهاییان بارها از دانشگاهیان غربی خواسته به تبعیض سیستماتیک علیه دانشجویان بهایی در ایران اعتراض کنند، اما تاکنون نتیجه‌ای از این درخواست خود حاصل نکرده است.

رضایی نتیجه می‌گیرد که جمهوری اسلامی از زمانی که توانست خود را بر ایران حاکم کند، مدام مشغول شکستن هنجارهای بین‌المللی و فرار از مجازات بابت نقض گسترده حقوق بشر بوده است. بنابراین لازم است جامعه دانشگاهی غرب در برابر همکاری دانشگاه‌های ایران با «رژیم ددمنش» موضع‌گیری کند.