آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
«مصطفی پورمحمدی یکی از متهمان اعدام‌های فله‌ای سال 1367 (1988) و یکی از اعضای معروف به «هیئت مرگ»، در گفتگوی تصویری با نشریه «مثلث» درباره اعدام‌های سال 1367 (1988) و مسائل مختلف دیگر آن زمان به اظهار نظر پرداخته است. پور محمدی در این مصاحبه که فیلم کامل آن در تارنمای آپارات «مثلث» و سایت نشریه شرق منتشر شده است، از اعدام چندهزار نفر از زندانیان سیاسی به شدت دفاع کرده است.
به گزارش روزنامه شرق، پور محمدی ابراز با دفاع از اعدام زندانیان گفته است:«انتظار این است که در وسط میدان جنگ از بحث‌های حقوقی و مراقبت‌های شهروندی و انسانی حرف بزنیم؟ اگر در جنگ یک خمپاره به سمت دشمن شلیک کنیم و بخورد به روستای کنار آنها باید پاسخ بدهیم که چرا به روستا خورد؟ جنگ بوده است و «منافقین» رفتند با صدام هم‌پیمان شدند، توافق‌نامه امضا کردند، عملیات جاسوسی و روانی انجام دادند، عملیات تخریب پشت جبهه انجام دادند، ستون پنجم شدند، عملیات نظامی انجام دادند. دشمنی از این بدتر هم می‌شود؟ تمام دنیا چهره (نظام) را تخریب کردند، هیچ تخریبی در این 40 سال اتفاق نیفتاده مگر آن که پای اصلی آن منافقین بوده است. ما هنوز تصفیه‌حساب نکرده‌ایم و بعد از تصفیه‌حساب این حرف‌ها را پاسخ می‌دهیم. شوخی هم نداریم. اینها باید بیایند و پاسخ خیانت‌ها و جنایت‌هایشان را بدهند. درباره آنها فقط بحث ترور نبود، تمام بمباران و موشک‌باران شهرها با هدایت منافقین بود؛ تمام تخلیه تلفنی عملیاتی و ناکام‌ماندن عملیات‌های ما به‌خاطر منافقین بود. ما به‌خاطر منافقین کلی شهید دادیم، تلفات دادیم، شکست خوردیم و حالا من باید بیایم و جواب حقوقی بدهم که فلان خمپاره را در جایی اشتباه یا درست انداخته‌ایم؟ منافقین همه‌شان جنایتکارند و باید در دادگاه محاکمه شوند. آنها آدم کشتند و جنگ کردند و باید به اشد مجازات محکوم شوند.»
او درباره زندانی‌هایی که در دوران محکومیت‌شان اعدام شدند، گفت: «آدم جنایتکار تروریست که در هر مرحله‌ای به او ارفاق می‌شود بعد از مدتی در عمق توطئه نقش دارد، عملیات انجام می‌دهد و همدستی می‌کند. در مواجهه با چنین فردی باید عوامی و سادگی به خرج می‌دادیم و اجازه هر عملیاتی را به او می‌دادیم؟ در قبال فردی که نقشه فرارش را کشیده بود، می‌خواست جماران را بگیرد، امام را بگیرد و بکشد، اطرافیان امام را بکشد، صداوسیما و مراکز حکومتی را بگیرد و نقشه عملیاتی گرفته بود که کجا برود و چه‌کار بکند باید می‌گفتیم که تو در خط مقدم نبودی، تو پشتیبانی می‌کردی؟! هر کسی در میان دشمن است باید با او جنگید. ما هنوز تصفیه‌حساب نکرده‌ایم. اکنون وقت این حرف‌ها نیست، وقت تصفیه‌حساب است. امروز هم منافقین خائن‌ترینِ دشمنان این ملت‌اند و باید جواب بدهند، باید پای میز محاکمه بیایند و به حساب تک‌تک آنها رسیدگی شود. به دلیل فضای روانی یا جهالت و حماقت عده‌ای ما بدهکار شده‌ایم؟ ما باید پاسخ بدهیم؟ جنایتکارها باید بیایند و پاسخ بدهند. چرا اکنون این حرف‌ها زده می‌شود؟ موضوع بحث درباره منافقین کاملاً روشن و شفاف است.»
اعدام‌های فله‌ای سال 1988یا قتل عام زندانیان سیاسی
اعدام زندانیان عقیدتی-سیاسی در تابستان 1367، واقعه‌ای بود که طی آن به فرمان روح‌الله خمینی، رهبر وقت جمهوری اسلامی چندین هزار نفر از زندانیان سیاسی و عقیدتی در زندان‌های نظام جمهوری اسلامی ایران در ماه‌های مرداد و شهریور 1367 به شکلی مخفیانه اعدام و در گورهای دسته‌جمعی دفن شدند.
اکثریت کسانی که اعدام شدند از اعضای سازمان مجاهدین خلق بودند و گرچه حامیان دیگر گروه‌های چپ‌گرا مانند سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) و حزب توده نیز در میان آنها وجود داشت.
نهادها و سازمان‌های مدافع حقوق بشر جرم زندانیان را همکاری با سازمان‌های مخالف نظام به خصوص سازمان مجاهدین خلق ایران و همچنین طیف‌های مختلفی از گروه‌های چپ، کمونیست و مارکسیست ذکر کرده‌اند.
حسینعلی منتظری، بلندپایه‌ترین مخالف اعدام‌ها بود. او در دیدار با هیئت مرگ گفت تاریخ شما را به عنوان جنایت کارتین افراد ذکر خواهد کرد و این لبکه ننگی بر دامن جمهوری اسلامی خواهد بود . اعتراض‌های منتظری به قیمت برکناری‌اش از جانشینی روح‌الله خمینی و به حبس خانگی طولانی مدت وی انجامید.
اعدام‌ها با فتوای خمینی توجیه شد.خمینی در فتوایی گفته بود که مجاهدین خلق به اسلام ایمان ندارند و همه زندانیان وابسته به آنها را اعدام کنید.
