در آستانه انتخابات آتی با توجه به مشخص شدن رویکرد انتخاباتی جریان اصلاحات و اظهارات آنها، شاهد تندتر شدن فضای رسانهای علیه اصلاحطلبان و اعمال برخی محدودیتها نسبت به افرادی همچون سیدمصطفی تاجزاده و سعید مدنی که در زندان به سر میبرند، هستیم. این در حالی است که انتظار میرود این رویکرد بیش از همیشه مسالمتآمیز باشد اما متاسفانه اینگونه نیست و این رفتاره ا میتواند خروجی عکس داشته باشد. در همین رابطه در گفت و گو با روزنامه هم میهن به مواردی اشاره کردم:
اگر مدعی هستیم که اصل آزادی بیان که در قانون اساسی پیشبینی شده است، مشمول همه شهروندان میشود، بنابراین مشمول تمام شهروندان میشود؛ چه شهروند آزاد و چه شهروندی که در زندان باشد. در جایی از قانون اساسی قید نشده است که این قانون مشمول چه کسانی نمیشود از این رو اعمال این محدودیتها برای زندانیان سیاسی غیرقانونی است.
موارد و مسائل زیادی را شاهد بودیم که وجه قانونی نداشته، اما اجرایی شده است پس نباید دنبال توجیه قانونی برای آن باشیم. به نظر میرسد تصمیمگیران قصد هم ندارند به تصمیمات خود رنگ و بوی قانونی دهند یا توجیه قانونی برای آن بیاورند. موضوعاتی را برای بسیاری از شهروندان اعمال میکنند که حتی زندانی نیستند و آزادند. یکی از این موارد در مورد «حجاب» اتفاق افتاد که محدودیتهای عجیب و غریبی را اعمال میکنند و میگویند باید اجرا شود. اعمال قوانین خودساخته برای زندانیان خیلی راحتتر است. احتمالاً توجیه آنها این است که افراد مقررات زندان را زیر پا گذاشتهاند که من قائل به این موضوع نیستم.
افرادی که پرونده سیاسی داشتهاند و بابت اظهار عقیده حبسهای طولانیمدت گرفتهاند، محدودیت دیگری هم برایشان اعمال شده است. فکر نمیکنم این تصمیمات تاثیر داشته باشد و آنها را به اهدافشان برساند؛ حتی معتقدم اعمال این محدودیتهایی که برای آنها اعمال میشود، موجب میشود، صدایشان رساتر و فریادشان بلندتر به گوش مردم برسد. این محدودیتها غیرقانونی است اما در حال حاضر به دلیل اینکه انتخابات را به دعوای مرگ و زندگی تبدیل کردهاند برای آن توجیههای شرعی میتراشند. مردم را از حق شهروندی یعنی حق انتخاب منع کردهاند. پس هر فردی که نسبت به این وضعیت انتقاد کند، نوعی جرمانگاری تلقی میکنند. به عبارتی بحث «تحریم انتخابات» را جرمانگاری کردهاند که از نظر حقوقی توجیهی ندارد.
ممکن است تصمیمگیران برای این اعمال محدودیتها به قوانین و مقررات زندان استناد کنند اما وکلا قطعاً میتوانند به این شرایط اعتراض کنند. معتقدم که سعی اگر سعی تو و ناله اگر ناله من، آنچه البته به جایی نرسد، فریاد است.