آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
کانون نویسندگان ایران در بیانیه‌ای در آستانه سومین سالگرد قتل حکومتی بکتاش آبتین، شاعر و مستندساز اعلام کرد که برای بزرگداشت یاد تابناک و پایدار «ستم‌کشته راه آزادی»، سه‌شنبه ۱۸ دی مزار او را در آرامستان «امام‌زاده عبدالله شهرری» گلباران می‌کنیم.
کانون نویسندگان در بیانیه خود قتل آبتین که ۱۸ دی ۱۴۰۰ در پی کوتاهی مقام‌های زندان در درمان و انتقال دیرهنگام به بیمارستان جان باخت را «جنایت عمدی حکومتی» خواند.
این بیانیه با تاکید بر اینکه پرونده جنایت آشکاری که به مرگ آبتین انجامید، همچنان گشوده است، نوشت این پرونده هرگز مشمول مرور زمان نخواهد شد مگر آن که آمران و عاملان این جنایت و همه جنایات سیاسی سالیان اخیر به پای میز محاکمه کشیده شوند.
نویسندگان صادرکننده این بیانیه که خود را دادخواهان بکتاش آبتین معرفی کرده‌اند، در بخشی از این بیانیه نوشته‌اند: «پیمان بسته‌ایم که آنچه در توان داریم به کار آوریم تا داد این جان شعله‌ور را چنان که شایسته اوست بستانیم.»
بکتاش آبتین از اعضای هیات دبیران کانون نویسندگان ایران بود که پنجم مهرماه ۱۳۹۹ در اوج شیوع کرونا از سوی قوه قضاییه جمهوری اسلامی برای تحمل شش سال حبس احضار و به زندان اوین منتقل شد.
بیانیه کانون نویسندگان به مناسبت سومین سالگرد «جنایت عمدی» حکومت در کشتن بکتاش آبتین عضو کانون نویسندگان ایران :
در سومین سالگرد «جنایت عمدی» حکومتی یاد «بکتاش آبتین» را گرامی می داریم
در اعماق زاد، در اعماق برآمد و با مردمان اعماق زیست و چون به عرصه رسید، برای جُستن و یافتن بینش و آگاهی بر جهان پیرامون خود به هر دری زد و به هر گوشه و کنار سرکشید و هنگام که به نخستین سرچشمه‌ها رسید سر از پا نشناخته همه‌ی همت خود را به یاری طلبید تا پرومته‌وار آتش شعله‌ور آگاهی را به همگنان برساند. از راه سخت و ناهمواره پُر مخافتی که در پیش داشت، چنان که رسم و راه او بود، هیچ هراسی به دل راه نداد. می‌خواست خود را به آب و آتش بزند تا آنچه را یافته بود با دیگران تقسیم کند. مشکل را نه در سر گریبان بردن، که در مبارزه برای دستیابی به آزادی و نبرد بی‌زنهار با سانسور و حذف و آزادی‌کُشی می‌دید، زیرا بر آن بود که در هوای مسموم آغشته به گند خفقان شاهکاری نمی توان خلق کرد، چنان که بر ترک دوچرخه‌ای سرمست و شادمانه گویی بر سر کوهی خطاب به خفتگان مسیحاوار بانگ زد «نیاز ما به عده‌ای است که از سختی راه مبارزه نهراسند»، و بانگ آزادی‌خواهی نویسنده‌ی متعهد به آزادی را جاودانه کرد. در کار ادبی خود نوجو و نوخواه و نواندیش بود و خشک‌مغزی و تحجر را هیچ برنمی‌تابید و هموار در پی افق‌های نو بود. در عین حال، در هر حرکت اعتراضی پیشگام و پیشتاز بود. تهدیدها، بازداشت‌ها، بازجویی‌ها، تعیین وثیقه‌های سنگین و ضرب و جرح‌ها را به هیچ می‌گرفت و هنگامی که پس از کشاکش‌ها و ستیز و آویزها سر از «دادگاه» آزادی‌ستیزان درآورد، با گفتن این سخن که «صلاحیت هیچ چیزی از شما را از بیخ و بُن قبول ندارم» تسخرزنان بساط این مضحکه را در هم پیچید و از در بیرون رفت.
به هر وسیله‌ای چنگ انداختند تا او را رام کنند، حتی دست به دامن صاحبخانه‌اش شدند تا او را از خانه و کاشانه‌اش بیرون برانند، و چون تیغ‌شان نبرید روانه‌ی زندان‌ا‌ش کردند و در دوره‌ی مرگامرگی «کرونا» با آن که نیک آگاه بودند بکتاش به بیماری زمینه‌ای «آپنه‌ی تنفسی» مبتلاست فرصت طلایی را مغتنم شمردند و تا توانستند در رساندن او به بیمارستان و درمان و دارو به‌عمد کوتاهی کردند تا آن که کار از کار گذشت و پیکر نیمه‌جان او را تحویل خانواده‌اش دادند و سرانجام شد آنچه شد.
پرونده‌ی «جنایت عمدی»، جنایت آشکاری که به مرگ بکتاش آبتین انجامید، همچنان گشوده است و هرگز مشمول مرور زمان نخواهد شد مگر آن که آمران و عاملان این جنایت و همه‌ی جنایات سیاسی سالیان اخیر به پای میز محاکمه کشیده شوند و ما دادخواهان پیمان بسته‌ایم که آنچه در توان داریم به کار آوریم تا دادِ این جان شعله‌ور را چنان که شایسته‌ی اوست بستانیم.
برای بزرگداشت یاد تابناک و پایدار ستم‌کشته‌ی راه آزادی؛ بکتاش آبتین، روز سه شنبه، ۱۸ دی، ساعت ۳ عصر، در آرامستان امام‌زاده عبدالله، واقع در شهر ری، حضور می‌یابیم و مزارش را گلباران می‌کنیم.
کانون نویسندگان ایران
۱۵ دی ۱۴۰۳
