دولت فرانسه تنها پرواز مستقیم تهران-پاریس را به طور یکجانبه لغو کرد. وزیر راه جمهوری اسلامی، فرزانه صادق، با اعلام این خبر افزود که دولت فرانسه جمعه سی و یک ژانویه به طور یکجانبه پرواز ایرانایر به پاریس را لغو کرد. پرواز ایرانایر به پاریس تنها پیوند مستقیم و باقی ماندۀ ایران با یک پایتخت کشور اروپایی بود.
در اکتبر گذشته اتحادیۀ اروپا به دلیل حمایت نظامی جمهوری اسلامی از روسیه در جنگ علیه اوکراین و ارسال موشکها و پهپادهای رزمی سپاه پاسداران به مسکو تحریمهای جدیدی علیه جمهوری اسلامی ایران وضع کرد و در این چارچوب شرکت هواپیمایی “ایرانایر” را در فهرست سیاه تحریمهای خود قرار داد.
به غیر از ایرانایر، دو شرکت هواپیمایی “ساها” و “ماهان” متعلق به سپاه پاسداران نیز در فهرست تحریمهای اروپایی قرار گرفتهاند. خود محمدجواد ظریف در دورۀ ریاست جمهوری حسن روحانی اعتراف کرده بود که نیروی قدس سپاه پاسداران از هواپیماهای مسافربری جمهوری اسلامی برای ارسال مخفیانۀ اسلحه و مهمات به خارج (به ویژه به سوریه) استفاده میکند و این موضوع موجب اختلاف او با شخص قاسم سلیمانی فرماندۀ وقت نیروی قدس و سازمان دهندۀ این قبیل اقدامها شده بود.
فرزانه صادق، وزیر راه جمهوری اسلامی با اشاره به لغو پروازهای ایرانایر به پاریس گفته است که اقدام فرانسه ارتباطی به فقدان هماهنگی یا مشکلات فنی و یا تحریمهای اتحادیۀ اروپا علیه شرکتهای هواپیمایی ایران ندارد. خبرگزاری فرانسه به نقل از یک منبع دیپلماتیک در فرانسه نوشت که شرکت هواپیمایی “ایرانتور” شرایط لازم برای پرواز به مقصد فرانسه را نداشته است و به همین خاطر جواز پرواز این شرکت به فرانسه لغو شده است. فرزانه صادق، وزیر راه جمهوری اسلامی گفته است که این کشور میکوشد از طریق دیپلماتیک پروازهای ایرانایر به مقصد پاریس را از نو برقرار کند.
آیا لغو پروازهای شرکتهای هواپیمایی جمهوری اسلامی به پاریس به سرنوشت ناروشن سه گروگان فرانسوی در زندانهای جمهوری اسلامی ارتباط دارد؟ روزنامۀ فیگارو در گزارشی مفصل نوشته است که خانوادههای گروگانهای فرانسوی در ایران مدتها در اتخاذ یک رویکرد بدون ابهام در قبال رفتار جمهوری اسلامی دچار تردید و سردرگمی بودند، زیرا وزارت امور خارجۀ فرانسه برای تسهیل مذاکره با حکومت ایران جهت آزادی گروگانهای فرانسوی سالها خانوادههای آنان را به سکوت و خویشتنداری فراخوانده بود. به گزارش فیگارو خانوادههای گروگان های فرانسوی در ایران (سسیل کولر، ژاک پاری و اُلیویه گروندو) عاقبت به تجربه و بر اساس توصیه خانوادههای گروگانهای قبلی در ایران دریافتند که تنها راه نجات اسیرانشان در جمهوری اسلامی فاشگویی و روشنگری از طریق رسانههای آزاد و برپایی اجتماعات همبستگی و پشتیبانی از بستگان زندانی خود در ایران است. فیگارو یادآوری میکند که جمهوری اسلامی ایران حتا به مدت هفت ماه دولت فرانسه را از محل نگهداری سسیل کولر بی اطلاع نگه داشته بود.
فیگارو تصریح میکند که عامل دیگری که خانوادههای سه گروگان فرانسوی را به روشنگری علنی واداشت پخش اعترافات اجباری سسیل کولر از طریق سیمای جمهوری اسلامی در اکتبر سال ٢٠٢٢ بود که طی آن گروگان فرانسوی تحت فشار دستگاههای اطلاعاتی ایران ناگزیر از پذیرش اتهاماتی شد که حکومت ایران به وی نسبت داده بود.
فیگارو به نقل از خانوادۀ سسیل کولر تصریح کرده است که در پی واکنشهای علنی بستگان و دوستان وی از طریق انجام مصاحبهها با رسانهها و امضاء طومارهای همبستگی و اعتراض، فشارهای جمهوری اسلامی به گروگان فرانسوی افزایش یافت به طوری که مقامات ایران سسیل کولر را ناچار میکردند که در تماس با خانوادۀ خود بستگان خویش را از ادامۀ این تلاشها منع کند. به نوشتۀ فیگارو، در یکی از تماسهای تصویری سسیل کولر صریحاً به خواهر خود، نوئمی، گفت که “حکومت ایران از اظهارات او در جراید ناخشنود است و در صورت ادامۀ این روند مقامات جمهوری اسلامی تماس های تلفنی وی با خانواده را قطع میکنند.” خود نوئمی کولر گفته است که در جریان این تماس حضور دیگران و فشارهای روانی بر خواهرش کاملاً محسوس بود به طوری که سسیل کولر حاضر نبود چیزی دربارۀ وضعیت اسارتش در ایران بگوید.
برنارد فلان، گروگان پیشین فرانسوی در ایران، به فیگارو گفته است که اقدامهای علنی خانواده اش در کنار تلاشهای سیاسی دولت فرانسه در نجات وی از زندان جمهوری اسلامی ایران نقش داشته است. بستگان اُلیویه گروندو، یکی از سه گروگان فرانسوی در ایران، به فیگارو گفتهاند که اسیر فرانسوی خسته از سه سال اسارت و سردرگمی در زندانهای جمهوری اسلامی عاقبت تصمیم گرفت که نه تنها هویت خود را فاش کند، بلکه به یک گروگان نافرمان در زندان جمهوری اسلامی بدل شود.