آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
گزارش دفتر سازمان ملل در ژنو در مورد کشتار مسلمانان روهینگیا در میانمار که روز دوشنبه ۵ شهریور به مناسبت سالگرد آغاز بحران در این کشور منتشر شد، حاکی است دولت آنک سان سوچی و برخی ژنرال‌های ارتش میانمار در کشتار «به قصد نسل‌کشی» و «تجاوز گروهی» در مناطق سکونت مسلمانان روهینگیا در استان راخین، از برخی شبکه‌های اجتماعی معروف همچون فیس‌بوک بهره برده‌اند.
بر اساس این گزارش، آنها در واقع از فیس‌بوک به عنوان «کاتالیزور» استفاده کرده به نحوی که گفتمان مبتنی بر «نفرت» از اقلیت روهینگیا را در آن رواج می‌دادند. این در حالی است که به رغم محدودیت دسترسی مستقیم به رسانه‌های اجتماعی بزرگ در میانمار، این شبکه‌ها از محبوبیت و تأثیر بسیار زیادی در این کشور برخوردارند.
بیشتر بخوانید:
سازمان ملل: فرماندهان ارتش میانمار باید به اتهام کشتار مسلمانان روهینگیا محاکمه شوند
ارتش میانمار در یک‌سال اخیر ۲۴ هزار مسلمان را کشته است
فیس‌بوک در میانمار دفتر و نماینده‌ای ندارد. با این حال کارشناسان سازمان ملل از فیس‌بوک به دلیل آن که اجازه داده است از امکاناتش برای «نفرت‌پراکنی» و «ترویج خشونت» علیه گروهی از مردم در این کشور مورد استفاده قرار گیرد، به شدت انتقاد کرده‌اند.
رویترز
آوارگان روهینگیارویترز
در گزارش سازمان ملل همچنین آمده است: «با آن که وضعیت در ماه‌های اخیر بهتر شده اما واکنش فیس‌بوک «بسیار کند» بوده است. این که چگونه پست‌ها و پیام‌های همرسان شده در فیس‌بوک به تبعیض و خشونت در دنیای واقعی انجامیده باید مورد یک تحقیق مستقل و عمیق قرار گیرد.»
واکنش فیس‌بوک
فیس‌بوک در واکنش به این گزارش روز دوشنبه اعلام کرد دسترسی ۲۰ تن از مقام‌ها و سازمان‌های رسمی میانمار به این سایت را مسدود کرده است. به گفته مسئولان فیس‌بوک این افراد، کسانی بوده‌اند که نامشان در سیاهه سازمان ملل به عنوان «ناقض حقوق بشر» یا «کسانی که اجازه نقض حقوق بشر را داده‌اند»، ثبت شده بود.
در ماه جاری میلادی نیز به فیس‌بوک اخطار داده شده بود که در واکنش به تحریک خشونت و رواج گفتار نفرت‌انگیز مبنی بر فراخوان به کشتن همه روهینگیایی‌ها، «بسیار ضعیف» عمل کرده است. خبرگزاری رویترز نیز پیش از این در گزارشی این واکنش ضعیف فیس‌بوک را خاطر نشان کرده بود.
خشونت علیه مسلمانان روهینگیا و کشتار آنان سبب آوارگی ۷۰۰ هزار تن از این اقلیت بزرگ شد. بیشتر این افراد به بنگلادش در همسایگی استان راخین میانمار پناهنده شدند.
