آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
در پی ایجاد موج گسترده‌ای در ایران علیه سرکوب کارگران و فعالان کارگری، اتحادیه آزاد کارگران ایران بیانیه‌ای صادر و ضمن محکومیت سرکوب کارگران، ارزیابی کرده است که صدها و هزاران رهبر اعتراضی از دل همین اعتصابات بیرون خواهند آمد.
در این بیانیه حمله وحشیانه به کارگران هپکو و صدور احکام ظالمانه علیه کارگران هفت تپه و اعضای نشریه گام و نیز بازداشت شدگان روز جهانی کارگر و فعالین تشکل های مستقل کارگری محکوم شده است.
اتحادیه آزاد کارگران ایران در این بیانیه آورده است که چپاول ثروت‌های جامعه و حاصل دسترنج کارگران توسط مافیای غارتگر و رانتخوار و اختلاسگر از یکسو و سرکوب کارگران و فعالان کارگری از سوی دیگر هیچ راهی بجز گسترش اعتراضات در کشور باقی نگذاشته است.
متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:
گستردگی مطالبات انباشته شده کارگران و تمامی مزدبگیران ایران به حدی رسیده است که هر روز و هر ساعت شاهد حرکت‌های اعتراضی در نقاط مختلف کشور هستیم که از طریق اعتصاب و تجمع پیگیر خواسته‌های خود می‌باشند اما مسئولان کوچکترین عملی برای پاسخگویی به خواست و مطالبات کارگران از خود نشان نمی‌دهند و در مقابل، از طریق دستگیری و صدور احکام حبس و شلاق برای کارگران اقدام به سرکوب هر نوع مطالبه‌گری و حق خواهی آنان مینمایند.
در این راستا یورش نیروهای انتظامی و امنیتی به تجمع‌های کارگری در جهت مرعوب نمودن کل کارگران ایران به امری روتین از سوی نهادهای حکومتی بدل شده است.
یورش وحشیانه نیروی پلیس به تجمع کارگران هپکو و ضرب و شتم و مصدوم نمودن تعداد زیادی از آنان و همزمان دستگیری ۲۸ نفر از این کارگران، از یکسو به قصد پایان دادن به اعتراض کارگران هپکو است و از سوی دیگر به هدف ایجاد رعب و وحشت در میان سایر کارگران در دیگر مراکز کارگری صورت می‌گیرد.
در همین ماه گذشته بود که کارگران آذرآب همزمان و همراه کارگران هپکو دست به اعتراض متحدانه زدند و بیشتر از چهار سال است که در پس خصوصی‌سازی این شرکت‌ها، مشکلات کارگران در هپکو، آذرآب، آلومینیوم‌سازی و چندین مرکز دیگر کارگری در اراک همچنان بی پاسخ مانده و تداوم این مسائل هر بار کارگران را به اعتراض و اعتصاب می‌کشاند.
اما این نوع سرکوبگری‌ها و برخوردهای ددمنشانه عوامل سرمایه‌داران با کارگران نمیتواند خط بطلانی بر قدرت‌نمایی کارگران هپکو و سایر مراکز کارگری بر خیابان‌های اراک بکشد. کارگران اراک قطعاً با اتحاد با هپکو و با تسخیر دوباره خیابان‌های اراک صف واحد خود در مقابل دم و دستگاه سرکوب را قدرتمندتر کرده و حقوق معوقه و سایر مطالباتشان را پیگیری خواهند کرد.
بخش دیگری از سیاست سرکوب گسترده کارگران از طریق بازداشت و صدور احکام طویل‌المدت زندان و شلاق طی مدت یک سال گذشته شدت گرفته است. حمله به تجمع کارگران در مقابل مجلس و دستگیری تعداد کثیری از آنان و صدور احکام سنگین علیه کارگران و حامیان طبقه کارگر نمونه‌ی چنین برخوردی است که از جمله می‌توان به صدور احکام زندان علیه نسرین جوادی، پروین محمدی، حسن سعیدی، رسول طالب مقدم، عاطفه رنگریز، مرضیه امیری و تعداد دیگری از کارگران اشاره کرد و برای چند نفر دیگر از این بازداشت‌شدگان هنوز جلسات دادگاه برگزار نشده و در معرض صدور احکام زندان قرار دارند.
صدور احکام زندان علیه کارگران هفت تپه و اعضای هیأت تحریریه نشریه گام نیز در همین راستا و به جهت سرکوب عمومی طبقه کارگر و ممانعت از مطالبه‌گری و اعتراض کارگران به تضییع حقوق‌شان صورت گرفت. احکام ۶ سال حبس تا ۱۸ سال حبس برای هفت نفر از دستگیرشدگان هفت تپه در پس سرکوب و دستگیری‌های گسترده سال گذشته کارگران هفت تپه و کارگران گروه ملی فولاد اهواز اتفاق افتاد.
موج سرکوب کارگران تنها به تجمعات و اعتصابات در مراکز کارگری منتهی نشده و یورش به تشکل‌های مستقل کارگری در رأس این امر قرار داشته است. دستگیری هشت تن از اعضای اتحادیه آزاد کارگران ایران در طول ماه‌های گذشته که برای همگی آنان از جمله پروین محمدی، ناهید خداجو، شاپور احسانی‌راد، نسرین جوادی، فرهاد شیخی، هادی سلیمانی و مهدی فخری پرونده‌های قضایی مفتوح گشته است و جعفر عظیم‌زاده رئیس هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران در حال گذراندن دوره محکومیت حبس شش ساله‌اش می‌باشد.
دو تن از اعضای کانون مدافعان حقوق کارگر به اسامی علیرضا ثقفی و هاله صفرزاده نیز به احکام یک سال زندان محکوم گردیده‌اند.
هفت نفر از اعضای سندیکای شرکت واحد نیز در تجمع روز کارگر دستگیر شده و پرونده‌های قضایی برای ایشان در جریان است.
دامنه سرکوب فعالان صنفی از فعالین جنبش کارگری فراتر رفته و هم اکنون اسماعیل عبدی، محمد حبیبی، محمود بهشتی و تعداد دیگری از فعالین معلمان در زندان هستند و تعداد بیشتری نیز در معرض صدور احکام زندان قرار دارند.
تمامی این موارد نشان‌دهنده این واقعیت است که دم و دستگاه حاکم تمام قد در مقابل کارگران و سایر مزدبگیران جامعه ایستاده و توان و تمایلی برای پاسخگویی و تحقق خواست و مطالبات کارگران و معلمان و بازنشستگان و سایر بخش‌های جنبش مطالباتی مردم ایران ندارد.
اما واقعیت جامعه به وضوح نمایانگر این است که جامعه برخلاف تصور حاکمان مرعوب این نوع سرکوبگری‌ها نشده و قطعاً نمیتواند نظاره‌گر به فنا رفتن بیش از پیشِ زندگی خانواده‌های کارگران و بازنشستگان و معلمان و سایر اقشار خود باشد.
دیدیم که پس از دستگیری تمام نمایندگان کارگران هفت تپه در طول اعتصاب سال گذشته کارگران تا چندین روز به اعتراض‌شان در خیابان‌های شوش ادامه دادند و بازداشت بیش از چهل نفر از کارگران فولاد اهواز مانع از مطالبه‌گری این کارگران نشده است.
در پس این اتفاقات بود که روز جهانی کارگر امسال در مقابل مجلس قدرتمند و پرشور برگزار گردید و با وجود سرکوب گسترده که می‌خواست و می‌خواهد کل کارگران ایران را مرعوب کند اما باز اعتراض کارگران کنتورسازی قزوین و هپکوی اراک و ده‌ها اعتراض کارگری دیگر در جریان است.
در دوره اخیر و با توجه به گرانی و تورم گسترده و سقوط کامل سطح زندگی کارگران و اکثریت مردم و گستردگی میزان بیکاری از طریق چپاول ثروت‌های جامعه و حاصل دسترنج کارگران توسط مافیای غارتگر و رانتخوار و اختلاسگر از یکسو و از سوی دیگر سرکوب کارگران و سایر اقشار جامعه توسط نهادهای دولتی و قضایی و امنیتی بعنوان مدافعان مافیای قدرت و ثروت به معنای عدم وجود هیچ روزنه‌ای برای بهبود اوضاع کنونی بوده و قطعاً هیچ راهی به جز رویارویی توده‌ای و عظیم مردم ایران با وضعیت کنونی باقی نگذاشته است.
اتحادیه آزاد کارگران ایران ضمن اعلام انزجار از حمله وحشیانه به کارگران هپکو و صدور احکام ظالمانه علیه کارگران هفت تپه و اعضای نشریه گام و نیز بازداشت‌شدگان روز جهانی کارگر و فعالین تشکل‌های مستقل کارگری، بر این باور است که دوره آتی دوره تقابل جدی جنبش مطالباتی عظیم مردم ایران و در رأس آن جنبش کارگری در مقابل مناسبات استثمارگرایانه حاکم است و از اینروست که نهادهای دولتی به قصد حذف رهبران و فعالین مؤثر جنبش‌های اعتراضی به دستگیری و صدور احکام زندان علیه آنان مبادرت می‌ورزند. غافل از اینکه با این وجود نمی‌توانند مانع اعتراض کارگران برای پیگیری خواست و مطالبات صنفی و معیشتی‌شان شوند و در این مسیر صدها و هزاران رهبر اعتراضی از دل همین اعتصابات بیرون خواهند آمد.
اتحادیه آزاد کارگران ایران
۲۸ شهریور ۹۸»
