آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
هشت روستا در اطراف سد گتوند در استان خوزستان به دلیل بالا آمدن سطح آب این سد، زیر آب رفتند. این روستاها در حالی قربانی بلندترین سد روی رودخانه کارون شده‌اند که هنوز پولی بابت زمین و خانههایشان از وزارت نیرو دریافت نکرده‌اند و اکنون حدود ۶۰ خانوار، «دوباره» آواره شدند.
گزارش‌ها و ویدیوهای منتشر شده از استان خوزستان حاکی از آن است که روستاهای پابرآفتاب، تنگ‌هلیل، رگ‌هلیل، گل‌انبار، چال‌ناک، چم‌لوند، تلخاب تاجدین و پرنوشته در اطراف سد گتوند به دلیل افزایش آب در مخزن آن غرق شده‌اند.
روزنامه اعتماد در گزارشی با اشاره به زیر آب رفتن شش روستای شهرستان لالی و دو روستای مسجد سلیمان، آن را تکرار حادثه‌ای دانست که ۱۲ سال پیش هنگام آب‌گیری سد گتوند رخ داد و ۴۱ روستا را زیر آب برد.
بر اساس این گزارش، این هشت روستا در حالی قربانی بلندترین سد روی رودخانه کارون شده‌اند که هنوز پولی بابت زمین و خانههایشان از وزارت نیرو دریافت نکرده‌اند و اکنون حدود ۶۰ خانوار ساکن این روستاها «دوباره» آواره شدند.
شهروندان می‌گویند از روز گذشته (چهارشنبه ۱۷ خرداد) آب تا سقف بعضی از خانه‌ها رسیده و در حال وارد شدن به خانه‌هایی است که در قسمت‌های بالادست‌قرار دارند؛ در حالی که مسوولان پیش‌تر هیچ هشداری به ساکنان درباره آب‌گرفتگی خانههایشان نداده‌اند.
زال صالحی، بخشدار مرکزی لالی نیز تایید کرد که هیچ اخطاریه‌ای مبنی بر «هشدار بالا آمدن آب سد گتوند» دریافت نکرده است.
به گفته او، ۲۰ روزی هست که آب سد گتوند بالا آمده اما سطح آب دریاچه امسال بیشتر از سال‌های قبل و حتی بیشتر از زمان آب‌گیری سد است که این مساله باعث شده بخش‌هایی از زمین‌های کشاورزی در منطقه آب ماهیک و روستاهای چم‌لوند، پابرآفتاب، رگ‌هلیل و تنگ‌هلیل زیر آب بروند.
صالحی یادآور شد که هنوز میزان خسارت به زمین‌های کشاورزی برآورد نشده چون این روستاها «در محاصره آب» هستند و راه دسترسی به آن‌ها قطع شده است.
اعتماد در گزارش خود سد گتوند را یکی از «گران‌ترین و پرحاشیه‌ترین طرح‌های وزارت نیرو» خواند که از زمان افتتاحش در ۱۲ سال پیش، بیشترین هزینه را برای محیط زیست، رودخانه کارون و روستاهای اطرافش به همراه داشته است.
ساخت سد گتوند روی یک سازند نمکی، چنان با انتقادات گسترده مواجه شد که سال‌هاست از آن به‌عنوان «فاجعه ملی» یاد می‌شود.
در سال‌های ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ نیز که بارندگی زیاد بود، مخزن سد گتوند حداکثر آب‌گیری را داشت و روستا‌هایی را به زیر آب برد اما آوارگی اهالی روستاهای حاشیه سد از مرداد ۱۳۹۰ با آغاز آب‌گیری آن شروع شد.
بر اساس گزارش اعتماد، آن زمان به روستا‌یی‌ها گفتند که خانههایشان را تخلیه کنند ولی بعضی از اهالی به دلیل قیمت‌گذاری ناچیز و ناعادلانه خانه و زمین‌هایشان راضی به ترک روستا نشدند چون با پولی که دولت در اختیارشان قرار می‌داد نمی‌توانستند خانه جایگزینی برای خود تهیه کنند.
با وجود این اعتراضات آب و برق و تلفن روستاها را قطع کردند و اهالی ناچار به مهاجرت شدند و در نتیجه سد آب‌گیری و خانه‌ها تخریب شدند.
به گزارش اعتماد، خسارت به روستاییان در حالی ۱۵ سال است پرداخت نشده که برای ساخت سد گتوند نزدیک به ۴۰ هزار میلیارد ریال هزینه شده و علاج‌بخشی آن هم بیش از ۷۰ هزار میلیارد ریال خرج دارد.
