چندباری نوشتهام که در علم رسانه، هر واکنش و بازخوردی به اخبار و تحلیلهای یک رسانه -چه مثبت و چه منفی- نشانهی تاثیرگذاری و دیده شدن آن رسانه است. این موضوعی است که باعث شده بسیاری از رسانههای زرد، وقتی میبینند امکان تولید محتوایی را ندارند که مورد توجه و استقبال مردم قرار بگیرد، سراغ تولید مطالب و گزارشهایی میروند که بازتاب منفی داشته باشد و به این طریق خود را مطرح میکنند!
بر این اساس است که در این سالها، سوتی و گافهایی به عمد در برنامههای تلویزیون گنجانده میشود و سپس خود عوامل آن را در فضای مجازی نشر میدهند، تا مورد تمسخر مردم قرار بگیرند و به این طریق برنامهشان دیده شود؛ با این حال گاهی حتی این نقشه هم نمیگیرد و همهی تلاش آنها برای گافسازی و سوژه شدن هم به جایی نمیرسد!
برای همین است که باید گفت در این زمینه، نه تنها فضل تقدم، که تقدم فضل(!) هم با روزنامهی کیهان و مدیرمسئولش هست که چنان در این کار استاد است که تاکتیکش در «جلب توجه منفی» ردخور ندارد. ففط کافی است که به چند نمونه در این خصوص توجه کنیم تا ببینیم این روزنامه از چه روشهای بدیعی برای جلب نظر مخاطبان استفاده میکند و چقدر جلوتر از رسانهی میلی است.
مثلا همین چندماه پیش، بعد از اینکه اعلام شد خانم نرگس محمدی برندهی جایزه نوبل صلح شده است، روزنامهی کیهان اعلام کرد که هیتلر و ترامپ هم برندهی این جایزه شدهاند! (یادداشت هیتلر هم برندهی نوبل صلح شد را بخوانید) سخت است که تصور شود که سردار قلم و اعوان و انصار بیشمارش در روزنامه را این قدر پرت بدانیم که بگوییم صادقانه و سهوا چنین چیزی نوشته اند؛ نخیر! با همین تکنیک خود را مورد تمسخر عالم قرار دادند اما نام کیهان را سر زبانها انداختند!
نمونهی دیگر اینکه درست در روزهایی که آلودگی هوای تهران و کلانشهرها شرایط سختی را برای مردم رقم زده بود و مدارس به همین خاطر تعطیل میشد، این روزنامه در صفحهی اول خود اعلام کرد که «اروپا گرفتار آلودگی هواست». و باز هم سردار قلم توانست یکبار دیگر خود و روزنامهاش را سوژهی تمسخر کند.
این روزها هم یکبار دیگر این تکنیک شریعتمداری جواب داده و او یکبار دیگر قدرت خود را در این زمینه به رخ دیگر روزنامههای زرد کشیده است: بعد از اینکه آقای خاتمی اعلام کرد که در همراهی با اکثریت مردم رای نداده است، سردار قلم تیتر زد و از آقای خاتمی پرسید: «کدام مردم؟!»
وقتی یک روزنامهی با سابقه مثل کیهان را به جایی رسانده باشی که با همهی آن تسکیلات روزی هزار نسخه چاپ کند، شاید هیچ راه دیگری برای جلب مخاطب، جز چنین کاری نداشته باشی. جای شکرش باقی است که سردار قلم در این کار استاد است!