آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
در ادامه خبرهای مربوط به بیمار شدن زندانیان سیاسی پس از آزادی از زندان، ساسان چمن‌آرا، از بازداشت‌شدگان اعتراضات ۱۴۰۱، به نوعی بیماری خودایمنی مبتلا شده است. بیماری خودایمنی مطهره گونه‌ای، فعال سابق دانشجویی نیز پس از پنج سال عود کرده و به ام‌اس خفیف هم مبتلا شده است.
مریم کیان‌ارثی، وکیل دادگستری، در رسانه اجتماعی ایکس نوشت که موکلش ساسان چمن‌آرا، مانند دیگر معترضان زندانی پس از آزادی از زندان، مدت‌هاست به نوعی بیماری خودایمنی (پسوریازیس) مبتلا شده است.
این وکیل دادگستری، تکرار این بیماری‌ها برای معترضان زندانی را سوال‌برانگیز خواند و تاکید کرد این رخداد موجب نگرانی جامعه مدنی شده است.مطهره گونه‌ای، فعال دانشجویی سابق و دانشجوی تعلیقی رشته دندان‌پزشکی، با اشاره به ابتلای چمن‌آرا به بیماری خودایمنی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت که از حدود ۹ سال پیش به بیماری خودایمنی آلوپسی آره‌آتا (ریزش موی سکه‌ای) مبتلا شده و بعد از بازداشتش در سال ۱۴۰۱، پس از گذشت پنج سال بیماری‌اش عود کرده است.
او با اشاره به اینکه با عود بیماری‌اش موهای سر، مژه‌ها و ابروهایش دچار ریزش شده‌اند، نوشت: «پس از آن و بعد از دریافت حکم اخراجم از دانشگاه دچار سندرم تونل کارپال نیز شدم که آن هم دسته‌ای از بیماری‌های نوروپاتیک مرتبط با استرس است.»
این فعال دانشجویی با بیان اینکه چندی پیش در پی احضارها و بازجویی‌های مکرر و بازداشت، متوجه ابتلایش به ام‌اس خفیف شده، تاکید کرد: «همه این‌ها ناشی از رنج و اضطراب بی‌امانی است که جمهوری اسلامی بر زندگی شهروندان ایران وارد می‌سازد.»
او گفت که با داروهای ضداضطراب و کورتون تراپی، تاکنون توانسته بیماری‌هایش را کنترل کند.
عده‌ای پف اخیر صورت او را به «خوش گذشتن در زندان» تفسیر کرده‌اند که از عوارض شایع کورتون است.
منتشر شدن خبر بیماری مشابه چمن‌آرا و گونه‌ای، موضوع بیماری‌ها و مرگ‌های مشکوک برخی زندانیان سیاسی را مجددا به بحث روز تبدیل کرد.
سینا یوسفی، وکیل دادگستری، در واکنش به ابتلای چمن‌آرا به بیماری خودایمنی مطلبی با عنوان «ترور بیولوژیک معترضین» در شبکه اجتماعی ایکس نوشت و تاکید کرد: «همکارمان مریم آروین که به‌صورت داوطلبانه و رایگان وکالت معترضان را بر عهده می‌گرفت، یک ماه پس از آزادی از زندان، جان سپرد.»
این وکیل دادگستری در ادامه نوشت مادر مریم اعلام کرده بود که در زندان به بهانه آرام‌بخش و مسکن به او سرم وصل کرده‌اند و دلیل مرگ نیز مسمومیت دارویی بوده و پزشک زندان در نامهای آسیب‌های وارده به او را تایید کرده بود.
آزاده بلاش، نوازنده و استاد پیانو ساکن اتریش با انتشار مطلبی در شبکه ایکس با یادآوری زندانی شدن چمن‌آرا در جنبش «زن، زندگی، آزادی»، نوشت که او فشارها و شکنجه‌های جسمی و روحی بسیاری مثل اعدام مصنوعی و حوضچه برق را متحمل شده و حالا با بیماری خودایمنی دست و پنجه نرم می‌کند.
به گفته بلاش، این هنرمند عرصه موسیقی مشکل بینایی دارد و فقط یک چشمش با کمک عینک، توان دید ضعیفی دارد.
ماجرای بیماری‌های مشکوک پس از آزادی از زندان صرفا به این افراد ختم نمی‌شود.
سوم اردیبهشت امسال خبر بیماری ناشناخته ترانه علیدوستی، بازیگر مخالف حجاب اجباری، تنها چند ماه پس از آزادی از زندان منتشر شد.
نادره حکیم‌الهی، مادر ترانه، در یک لایو اینستاگرامی از ابتلای دخترش به یک بیماری ناشناخته خبر داد و گفت: «حال ترانه خوب است ولی خوب نبوده. بیماری سخت است؛ به‌خصوص که منشا آن مشخص نیست. من نگران بودم اما از نگرانی درآمدم. برایش عشق بفرستید و دعا کنید.»
پس از آن، «سینمااعتماد» درباره بیماری این ستاره سرشناس سینمای ایران نوشت: «ترانه علیدوستی حدود شش ماه پس از آزادی خود از زندان دچار بیماری‌ای به نام سندروم (DRESS) شده است. این وضعیت زمانی ایجاد می‌شود که سیستم ایمنی واکنش بیش از حدی به برخی داروها نشان می‌دهد. در نتیجه این امر باعث ایجاد علایم متعددی مانند تب، ناهنجاری‌های خونی و التهاب اعضا در سراسر بدن می‌شود.»
علیدوستی از جمله هنرمندانی است که در جریان خیزش انقلابی ۱۴۰۱ از جنبش «زن، زندگی، آزادی» حمایت کرد، حجاب اجباری خود را از سر برداشت و به همین دلیل روز ۲۶ آذر ۱۴۰۱ بازداشت و ۱۴ دی ماه همان سال با تودیع وثیقه از زندان آزاد شد.
کیان‌ارثی روز چهارم اردیبهشت نیز از ابتلای مصطفی آل احمد، کارگردان سینما به نوعی بیماری خودایمنی پس از آزادی از زندان خبر داد و نوشت: «تکرار این دست بیماری‌ها، فعالان حقوق بشر را با پرسش‌های جدی و نگران‌کننده روبه‌رو کرده است.»
آل احمد روز ۱۷ تیر ۱۴۰۱ و به دلیل انتشار بیانیه تعدادی از سینماگران با عنوان «تفنگت را زمین بگذار» بازداشت و ۱۹ مرداد همان سال با تودیع وثیقه از زندان آزاد شد.
جمال عاملی، جعفر ابراهیمی، لیلا حسین‌زاده، مسعود محمودی و مهدی رجبیان، شماری از زندانی سیاسی فعلی و سابق هستند که به بیماری خودایمنی مبتلا هستند.
از زمان آغاز خیزش انقلابی ۱۴۰۱ موارد مشکوکی از بیماری و مرگ شهروندان بازداشت‌شده پس از آزادی از زندان مشاهده شد.
آخرین نمونه این اتفاق، سارا تبریزی، زندانی سیاسی سابق بود که در تعطیلات نوروز ۱۴۰۳ به شکل مشکوکی درگذشت و مقامات پزشکی قانونی علت مرگ او را «بلعیدن قرص» اعلام کردند.
نامهای بسیاری را می‌توان به این فهرست افزود: عرشیا امام‌قلی‌زاده، میلاد (آرش) فروزنده، یلدا آقافضلی و علیرضا خاری، تنها چند تن از این نام‌ها هستند.
برخی زندانیان سیاسی سابق پیش از این در واکنش به مرگ‌های مشکوک بازداشتی‌ها و زندانیان، با یادآوری خاطرات خود گفته‌اند در بازداشتگاه‌ها و زندان‌های جمهوری اسلامی، آنان را وادار به خوردن داروهای مشکوک، مخرب و روان‌گردان کرده‌اند.
همچنین آمپول‌هایی به آنان تزریق می‌شده که وضعیت جسمی و روانی زندانیان را مخدوش می‌کرده است.
