برگرفته از کتاب نفیس: « معمار سنگاپور »
لی کوانیو نخستوزیرِ فقید و معمار توسعۀ پایدار سنگاپور، ۳دهه (از ۱۹۵۹ تا ۱۹۹۰) بر این کشور حکومت کرد و توانست سنگاپور را از جزیرهای متروک و بیحاصل به یکی از مهمترین قطبهای اقتصادی دنیا و کشوری تراز اوّل مبدل سازد.
او بهنحوی معجزهآسا برمبنای ارزشهای ملی و اصول آسیایی، با تکیه بر فرهنگ و سنتهای شرقی، با تأکید بر مشارکت نخبگان و شایستهسالاری، با بهرهگیری از سیاستِ درهای باز و البته با مشتی آهنین و به سیاقی منحصربهفرد پرچمدارِ توسعه سنگاپور شد.
کوانیو صلح مشروط با همسایگان را بنا نهاد و اصلاحات اجتماعیِ مؤثر و گستردهای به راه انداخت.
او نظریات قابلتأملی در باب قانون، نظم، برابری، رقابتگری، دانش تاریخی، واقعیتگرایی، عدالت، توسعۀ دموکراسی، رشد تکنولوژی، آزادی بیان، نظرسنجیهای سیاسی و … دارد. در این نوشتار، با پارهای از اندیشههای او آشنا خواهیم شد.
مهمترین دیدگاههای لی کوانیو :
۱. برای همترازی با ابرقدرتها به تبادلنظر و بیان آزادانۀ عقاید نیازمندیم.
تولید ناخالص داخلیِ چین لاجرم به سطحی از رشد میرسد که با تولید ناخالص آمریکا برابری میکند، اما بهلحاظ رشد خلاقیت هرگز به پای این کشور نخواهد رسید زیرا فرهنگ سنتی اجازۀ تبادل نظر آزادانه، رشد خلاقیت و رقابت ایدهها را نخواهد داد.
۲. تکنولوژی نحوۀ عملکرد حاکمیت را تغییر خواهد داد.
رشد تکنولوژی سرانجام سیستم حکومتی چین را منسوخ خواهد کرد.
تا سال ۲۰۳۰، بالای هفتاد درصد از جمعیت ساکنِ شهرهای کوچک و بزرگ خواهند بود و به تلفنهمراه، اینترنت، تلویزیون و ماهواره دسترسی خواهد داشت.
این بدان معنی است که مردم قرار است آگاه شوند و میتوانند خود را سازماندهی کنند.
۳. سعی نکنید دموکراسی را در کشوری پیاده کنید که قبلاً بهرهای از آن نبرده است.
نمیتوانید استانداردها و فرهنگ دموکراسی را به کشورهایی تحمیل کنید که با این مفاهیم کاملاً بیگانهاند
۴. همیشه از داشتن و آموختنِ دستاوردهای بشری و یافتههای جدید جهانی استقبال کنید.
امپراتوریهای موفق در طول تاریخ آنهایی بودهاند که قادر به تحمل و گردآوریِ مردم از نژادها، زبانها، مذاهب و فرهنگهای متفاوت بودهاند.
۵. واقعبین باشید. به نتایج اقدامات توجه کنید و دست از وعده و وعید بردارید.
برای کسب دموکراسیِ واقعی چارهای ندارید جزاینکه به صداهای بیشتری مجال حضور بدهید.
۶. دولتها نباید راهکارهای سادهای برای برونرفت از مشکلات داشته باشند.
دولتهای آمریکا و اروپا بر این باور بودند که میتوانند تا ابد از فقرا و نیازمندان، بیوهها، یتیمان، سالمندان و بیخانمانها، اقلیتهای محروم و مادران سرپرست خانوار حمایت کنند.
جامعهشناسان این مناطق این نظریه را بیان کردهاند که سختی و شکست ارتباطی به شخصیت افراد ندارد و تابعی از نقص در سیستم اقتصادی است.
۷. به استانداردهای زیستی و بهبود آنها توجه کنید.
استانداردهای زندگی به عوامل اساسی بستگی دارند:
اولین عامل، منابع است که به میزان جمعیت وابسته است.
دومین عامل توان تکنولوژیکی و استانداردهای توسعۀ صنعتی است و استانداردهای تعلیموتربیت و نهایتا فرهنگ، انضباط و انگیزۀ نیروی کار است.
۸. مهمترین و تعیینکنندهترین عاملِ رقابتپذیری ملی، کیفیت منابع نیروی انسانی کشور است.
نوآوری، کارآفرینی، روحیۀ کار تیمی و اخلاق حرفهای سبب میشوند که انگیزههای لازم برای رقابتپذیری در افراد ایجاد شود.
نوآوری به خلق محصولات و فرایندهای جدید منجر میشود.
۹. فرهنگ و جایگاه تاریخیتان را دریابید. جمعیت هر کشور تنها امتیاز و عامل توفیقش نیست اراده، انسجام، پایداری، نظم و انضباط ملی و کیفیت عمل رهبران است که جایگاه هر ملت را در تاریخ مشخص میکند.
۱۰. فقط ضعیفترین رهبران درپی نتایج نظرسنجی و تبلیغات سیاسیاند.
هرگز نگران نظرسنجیها و میزان محبوبیت خود نبودهام.
رهبری که در پی این جور چیزهاست، شخصیت ضعیفی دارد و از کار اصلی خود غافل است.
۱۱. بشر بهنحوی بنیادین ستیزهجو است و رقابتی عمل میکند.
انسانها از بدو تولد با یکدیگر برابر نیستند.
ما بهشدت نابرابر و رقابتجو خلق شدهایم.
سیستمهایی مثل کمونیسم شوروی و چین شکست خوردند زیرا سعی کردند منافع افراد را یکدست کنند.
در این شرایط هیچکس به میزان لازم سختکوش نخواهد بود اما همه میخواهند به اندازۀ دیگری به دست آورند.
۱۲. از ارزش تاریخ و اهمیت روندهای تاریخی غافل نشوید.
اگر تاریخ را نخوانده باشید، نگاهتان به زندگی محدود خواهد بود.
خانم حلیمه یعقوب، رئیس جمهور مسلمان سنگاپور :
« خطرناکترین فرد برای یک جامعه و یک کشور ،کسی هست که بخواهد مادام العمر در قدرت باقی بماند!
او خائن ترین فرد به مردم هست! چرا که با اجازه ندادن در بقدرت رسیدن دیگران ، فرصت خدمت نخبگان و افکار تازه و پیشرفت را از ان جامعه و از ان کشور سلب می کند!
من حلیمه یعقوب، بنده ای از بندگان خدا هستم و از خدا میترسم. هر کسی می خواهد با من برای مردم سنگاپور کار کند، من بخاطر خدا، خواهر او هستم. تصمیم و همّ و غم من، بالا بردن سطح زندگی شهروندان سنگاپور است و نه چیز دیگر».
در زمان او درآمد سنگاپور به 2 تریلیون دلار افزایش یافت.
درآمد شهروند سنگاپور در سال به 85،000 دلار افزایش یافت.
گذرنامه سنگاپور ارزشمندترین گذرنامه در جهان شد.
بیکاری را به 1 درصد رساند.
نزدیک به (۱۰۰۰۰) ده هزار پروژه بسیار بزرگ را به انجام رسانید.
فساد در سنگاپور را به صفر رساند. تمام مالیات ها را از محصولات سنگاپور حذف کرد.
درآمد ملی به نسبت 5 تریلیون مازاد افزایش یافت.