زیباکلام: توتال زمان احمدی‌نژاد بود؛ می‌شد مشت محکم در دهان آمریکا!

توتال؛ احمدی‌نژاد بود می‌شد مشت در دهان آمریکا!

بهارنیوز: صادق زیباکلام با بیان این جملات می گوید:بیشتر دنبال آتش‎بازی‎اند و علی‎الحساب با کلمات بازی می‎کنند. در حالت آتش بس خودخوانده هم تاب نمی‎آورند و با یک بسم‎الله، پا به میدان تخریب می‎گذارند. این استاد علوم سیاسی افزود:دولت و بالاخص وزارت نفت را به بهانه بیکاری جوانان از جمله در مناطق نفت خیز مواخذه می‎کنند؛ اما زمانی که پای قرارداد، سرمایه‎گذاری، رونق تولید و اشتغالزایی به میان می‎آید، ذوق ادبی- ژورنالیستی‎شان گل می‎کند و به سیاق قیاس، به کلماتی مثل «توتالچای» متوسل می‎شوند که البته چه ترکیب نامتجانس و بی ربطی است در شکل و معنا.

زیباکلام توضیح داد: توهّم توطئه در میان ما ایرانیان خیلی عجیب نیست؛ مهربانتر از مادر بودن هم خصلت بدی نیست؛ دغدغه منافع ملی داشتن که اتفاقا خیلی هم پسندیده است؛ اما آنچه هم عجیب، هم بد و هم ناپسند است، کمرنگ دیدن واقعیت‎ها و تناقض و بی‎انصافی در رفتارها، مطالبه‎ها و قضاوت‎هاست؛ ویژگی‎هایی که بدون شک بر فضای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور بی‎تاثیر نبوده و نخواهد بود. استاد دانشگاه به مصادیق مواجهه جامعه با چنین تناقض‎هایی اشاره می‎کند و در واکنش به هجمه‎هایی که بعضا هنوز‎ به الگوی جدید قراردادهای نفتی و قرارداد با توتال فرانسه وارد می‎شود، می‎گوید: «قبلا هم در جمعی تعریف کردم و الان هم پرداختن به آن موضوعیت دارد. تابستان سال ۹۳ بود فکر کنم؛ همزمان با مذاکرات ایران و ۵+۱ و در شرایطی که وزارت امور خارجه فشارهای زیادی را تحمل می‎کرد از جمله این‎که مثلا چرا آقای ظریف با آقای کری دست داد یا چرا آقای ظریف به آقای کری فحش نداد و …، همایشی با موضوع سیاست‎های هسته‎ای دولت برگزار شد. آقای عراقچی (معاون امور حقوقی و روابط بین‎الملل وزارت خارجه) آخرین سخنران آن همایش بود که علاوه بر ارائه توضیحات مبسوط، به سوالات حاضران هم پاسخ داد. یکی از سوال‎کننده‎ها من بودم. پرسیدم اگر ۲۰، ۳۰ یا ۴۰ سال بعد، نوه سوگلی‎تان از شما بپرسد -بهتر نبود در زمانی که در این مملکت اختیاراتی داشتید، ثروت مملکت را به جای انرژی هسته‎ای، صرف تامین آب می‎کردید-، شما چه جوابی خواهید داد؟! بعد از آن همایش نقدهای بسیاری به من شد مبنی بر این‎که صحبت از بحران آب در حکم گرا دادن به دشمنان است و …؛ اما از آقای بروجردی (رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس) که اخیرا درباره بحران آب هشدار داده‎اند و اعلام کردند این بحران وارد مقوله امنیتی شده، کسی سئوال نکرد چرا از بحران آب می‌‏گویید یا کسی نگفت چرا به دشمنان گرا می‎دهید؟!» مثالش به حد کافی روشن است. موضوع، بحران آب یا انرژی هسته‎ای، آقای بروجردی یا آقای عراقچی یا … نیست.

اشاره زیباکلام به موضع‎گیری‎های متفاوت در قبال واکنش‎های نه چندان متفاوت در جامعه است. می‎گوید: «مشکلی که پیدا کرده‎ایم این است؛ اگر یک‎سری حرف‎ها را عده خاصی بگویند یا یک‎سری کارها را عده خاصی انجام دهند، می‎شود گرا دادن به دشمن و اگر همان را عده دیگری بگویند یا انجام دهند، می‎شود دلسوزی.» تازه متوجه می‎شوم چرا خاطره همایش تابستان سال ۹۳ را تعریف کرده است. می‎گویم، حالا قصه توتال هم همین است. تایید می‎کند و ادامه می‎دهد: «اگر قرارداد با توتال در زمان احمدی‎نژاد بسته می‎شد، اینطور تفسیر می‎شد که مشت محکمی در دهان آمریکا بوده. استکبار به زانو درآمده. مبارزات و مقاومت‎های ما جواب داده. توتال به شرایطِ ایران تن داده و همه این پیروزی را به هم تبریک می‎گفتند؛ اما چون فردی مثل زنگنه این کار را کرده، می‎گویند تداعی‎کننده قرارداد دارسی و قراردادهای استعماری است.»
قرارداد با توتال استعماریست، ۷۵ درصد ثروت ملی را مجانی به فرانسوی‌ها دا‌ده‌اند

نماینده ولی فقیه در استان خراسان رضوی با انتقاد از امضای قرارداد توتال گفت: می‌خواهند مردم را از یک حرکت استثماری و استعماری غرب غافل نگه‌ دارند.

به گزارش انتخاب، حجت الاسلام سید احمد علم‌الهدی گفت: متوجه شدیم قرارداد ایران با توتال فرانسه منعقدشده و پشت پرده قرارداد، واگذاری ۷۵ درصد این قرارداد به شرکت فرانسوی است، آیا مسئله فناوری استخراج نفت و گاز مهم‌تر از فناوری هسته است؟ برای فناوری هسته‌ایمان، این‌همه سرمایه‌گذاری نکردیم که ۷۵ درصد ثروت ملی را مجانی به دیگری بدهیم.

امتیاز دادیم و هیچ چیز به جای آن نگرفتیم

سایت حکومتی الف در مطلبی با عنوان “امتیاز خاص اقتصادی به فرانسه دراولین قرارداد نفتی IPC”، نوشت: این روزها مراودات ما با کشور فرانسه بیشتر شده است و به نظر می‌رسد امضای قرارداد با شرکت فرانسوی توتال تا حدی هم سیاسی باشد. برای مثال عمده قراردادهای خودروسازی ما هم با فرانسه است و جزء اولین کشورهایی است که دولت تصمیم دارد شریک تجاریمان باشد، اما نباید فراموش کرد که آن‌ها ملاحظاتی را فراموش نمی‌کنند؛ برای مثال فردای سفر ظریف به فرانسه و حضورش در کاخ الیزه، پاریس میزبان میتینگ منافقین بود؛ پس خیلی نباید به مراودات سیاسی با این کشور خوشبین بود و توقع داشت که فرانسه گروه‌های مخالف و معارض ما را کنار بگذارد، چراکه در مراودات بین المللی اگر کشوری امتیازات اقتصادی دریافت می‌کند، امتیازهای سیاسی به کشور مقابل می‌دهد اما در برخورد فرانسه با ایران، این موضوع صادق نیست فلذا نمی‌شود که امتیاز اقتصادی داده و امتیازی نگیریم. این بده بستان ایراد دارد و در عرف بین الملل هم نیست.