آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۱۲مردادماه ۱۴۰۳، زندانی سیاسی حسن بهاری، اهل شهرستان سقز در زندان مرکزی این شهر در وضعیت وخیم جسمی بسر می‌برد. به گزارش منبع مطلع، او به اتهام عضویت در احزاب سیاسی کردی به 12سال 7ماه زندان محکوم شده و 50ماه از محکومیت خود را سپری کرده است.
زندانی سیاسی حسن بهاری، در زندان سقز از مشکلات جسمانی مانند دیابت و فشار خون رنج می‌برد. این زندانی سیاسی علیرغم نیاز به درمان، به دستور مقامات زندان از رسیدگی مناسب پزشکی و اعزام به بیمارستان محروم مانده است.مخالفت دادگاه با آزادی مشروط و رای باز
شعبه اول دادگاه انقلاب سقز به ریاست قاضی جواد مصطفایی و مستشار کیوان جهانی در تاریخ ۸اسفند ۱۴۰۲، در پاسخ به درخواست آزادی مشروط و رأی باز این زندانی سیاسی با صدور رای خود، ضمن مخالفت با درخواست وی، رأی صادره را قطعی و غیر قابل فرجام‌خواهی اعلام کرده بود. علاوه بر این، مسئولین زندان با اعزام وی به بیمارستان و درخواست مرخصی درمانی این زندانی مخالفت به عمل می‌آورند.
زندانی سیاسی حسن بهاری در تاریخ ۲۵خرداد ۱۳۹۹، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از اتمام مراحل بازجویی به زندان سقز منتقل شد.
آقای بهاری در تاریخ ۲۶بهمن ۱۳۹۹، توسط شعبه اول دادگاه انقلاب سقز به اتهام عضویت در یکی از احزاب اپوزیسیون مخالف نظام به ١٢سال و ۷ماه حبس تعزیری، به اتهام در اختیار گذاشتن اطلاعات طبقه‌بندی شده نظام با هدف برهم زدن امنیت کشور به ۶ماه و یک روز حبس تعزیری و همچنین به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام، به ۸ماه حبس تعزیری محکوم شد.
زندانی سیاسی حسن بهاری، ۵۸ ساله، اهل روستای سیاه دره از توابع سقز و پدر ۶فرزند است.
ممانعت از رسیدگی پزشکی مصداق شکنجه و نقض حقوق بشر
ممانعت عمدی از دسترسی زندانیان به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند به عنوان یک عمل شکنجه یا رفتار بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز تلقی شود. این اعمال، جرایم بین‌المللی محسوب می‌شوند و در قوانین بین‌المللی حقوق بشر و حقوق بشردوستانه بین‌المللی به شدت محکوم شده‌اند.نقض حقوق منشور جهانی حقوق بشر با ممانعت از رسیدگی پزشکی
حق حیات (ماده ۳): این حق نه تنها به معنای حفظ حیات فیزیکی است، بلکه شامل حق برخورداری از شرایط مناسب برای زندگی سالم نیز می‌شود. دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی، یکی از مهم‌ترین جنبه‌های این حق است.
حق آزادی و امنیت فردی (ماده ۹): هر فرد حق دارد از آزادی و امنیت شخص خود برخوردار باشد. این حق شامل حق برخورداری از شرایط مناسب زندگی در زندان نیز می‌شود که دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی را شامل می‌شود.
باید توجه داشت، حقوق مندرج در منشور جهانی حقوق بشر، جهانی و غیرقابل تفکیک هستند. به این معنی که هیچ‌کس نمی‌تواند از یک حق به بهانه‌ی بهره‌مندی از حقوق دیگر محروم شود. منشور جهانی حقوق بشر بر اصل برابری همه انسان‌ها بدون تبعیض نژادی، جنسی، مذهبی یا هر نوع تبعیض دیگری تاکید دارد. زندانیان نیز از این اصل مستثنی نیستند و حق دارند از همان حقوقی که افراد آزاد از آن برخوردارند، بهره‌مند شوند.
