علی اوجی، وزیر نفت ایران در اظهاراتی مدعی شد، از آغاز بهکار دولت ابراهیم رئیسی، این کشور بیش از 55 قرارداد و تفاهمنامه به ارزش 16.5 میلیارد دلار امضا کرده اما جزئیات این قراردادها و اسامی شرکتها را منتشر نخواهد کرد.
اوجی، چهارشنبه 6 آوریل اعلام کرد، این قراردها با «شرکتهای داخلی و خارجی» و برای توسعه میدانهای نفتی و گازی مشترک و نیز جمعآوری گازهای مشعل امضا شده است.
او دلیل عدم انتشار اسامی این شرکتها را «شرایط تحریمی» خواند و گفت، برای رهایی از انتقادات مدیران دولت پیشین حاضر به انتشار جزئیات این قراردادها نیست.
اوجی تأکید کرد که رویه وزارت نفت این کشور در آینده نیز بر همین اساس خواهد بود.
به گفته وزیر نفت ایران، بر اساس این قراردادهای جدید، «هلدینگهای بزرگ» با سرمایهگذاری بر میدانهای نفتی و گازی، سود خود را از محل تولید نفت و میعانات گازی دریافت خواهند کرد.
به گفته اوجی، بخش دیگری از تأمین مالی این پروژهها، توسط کنسریسیومهای بانکی و به صورت ارائه تسهیلات انجام میگیرد.
او در بخش دیگری از اظهارات خود با انتقاد از عملکرد دولت پیشین ایران مدعی شد، قراردادهای امضا شده در دولت رئیسی، چندبرابر قراردادهای امضا شده با شرکت توتال برای توسعه فاز 11 پارس جنوبی در دولت پیشین بود.
او قراردادهای دولت روحانی را «بینتیجه» خواند و گفت، شرکت فرانسوی توتال «وعده بیعمل» داده است.
فاصله ده برابری
وزیر نفت ایران پیشتر از نیاز پروژههای نفتی و گازی این کشور به 160 میلیارد دلار سرمایهگذاری خبر داده بود.
این مبلغ ده برابر عددی است که ادعا میشود تاکنون برای سرمایهگذاری جذب شده است.
با این وجود کارشناسان معتقدند، برای نجات صنعت نفت ایران، این کشور نیازمند سرمایهگذاری به ارزش 250 تا 300 میلیارد دلار است.
مرتضی بهروزیفر، کارشناس ارشد حوزه انرژی به خبرگزاری «ایسنا» گفت، اگر چنین سرمایهگذاری تأمین شود، صنعت نفت ایران «کمی بهتر از گذشته» خواهد شد.
به گفته بهروزیفر، اگر تهران درنظر داشته باشد متناسب با ذخایر خود، تولید نفت و گاز را افزایش دهد، به سرمایهگذاری بیشتری نیاز خواهد داشت.
محسن خجستهمهر، مدیر عامل شرکت ملی نفت ایران پیشتر نیز اعلام کرده بود، بهدلیل افت تولید گاز در میدان پارس جنوبی اگر «سناریوهای جبرانی» اعمال نشود، ایران تا سال 1404 به یکی از واردکنندگان گاز در دنیا تبدیل خواهد شد.