آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
اگر به اخبار و برنامه‌های صدا و سیما، خبرگزاری‌ها و روزنامه‌های طرفدار بی‌چون و چرای حاکمیت، سخنرانی امامان جمعه، و سخنان مسئولان نظام در سطوح مختلف توجه کنیم؛ چند موضوع تکرار می‌شود:
۱- سیاست خارجی منطقه‌ای و جهانی همراه با کشمکش که تولیدکننده‌ی احتمال جنگ و ستیزه در اذهان مردم است.
۲- سیاست داخلی متمرکز بر حجاب اجباری و تداوم ایجاد نفرت، قطبی‌سازی و مرزبندی خودی و غیرخودی، و استمرار مقابله با کنش‌های مدنی و خشونت‌پرهیز گروه‌هایی از مردم به‌ویژه زنان، دانشجویان و اقوام
۳- توصیف و تمجید از رشد و پیشرفت کشور و مسئولان متعهد و پرتلاش و انقلابی، و تأکید بر پرهیز از سیاه‌نمایی به‌منظور ترغیب عمومی برای شرکت در انتخابات پیش‌رو
این در حالیست که فضای جامعه در مسیر دیگری است و با محوریت فقر و شرایط آنومیک اجتماعی؛ موضوعات زیر در بطن جامعه جریان دارد:
۱- جنگ روزمره‌ی گروه‌های مختلف مردم با فقر و نداری برای تأمین خوراک، سرپناه، درمان، آموزش، پوشاک
۲- خشم عمومی پنهان در لایه‌های گوناگون جامعه
۳- افزایش بی‌تفاوتی سیاسی در بخشی‌از جامعه
۴- افزایش رویای مهاجرت و رسیدن به یک زندگی معمولی
۵- تشدید دوری و بی‌اعتمادی عمومی به ساختارهای نظام حکمرانی
۶ – جدایی فزاینده‌ی بخشی از قشر دین‌باور و مذهبی جامعه از حاکمیت
۷- عزم و اراده برای تداوم روبه جلوی مقاومت مدنی و مطالبه‌گری به‌ویژه ازسوی زنان، جوانان، دانشجویان، معلمان، استادان، کارگران، اقوام، مذاهب
۸- تغییر نوع و صورت کنش‌گری و نافرمانی مدنی گروه‌های مختلف جامعه نسبت به انسداد روزافزون سیاسی به‌منظور اعتراض و مطالبه‌گری پس‌از جنبش #زن‌زندگی‌آزادی
۹- اعلان عمومی جنگ‌پرهیزی جامعه با سکوت، بی‌تفاوتی، و مخالفت در رسانه‌های مجازی به هر نوع سیاست جنگ طلبانه‌ی حاکمیت به‌منظور ورود در فضای ستیزه‌جویانه‌ی منطقه و جهان
۱۰- اعلان عمومی و رسای #ناتوانی_حاکمیت ازسوی گروه‌های مختلف جامعه با شیوه‌های اعتراضی و مدنی هم چون حمایت از پوشش اختیاری، اعتصاب، تجمع‌های اعتراضی و استمرار دادخواهی اعتراضات دو دهه‌ی اخیر
این میزان فاصله و تفاوت و تناقض میان ملت و حاکمیت، و این میزان به رخ کشیدن ناتوانی ساختارهای رسمی قدرت نظام حکمرانی ازسوی کنش‌گران مدنی؛ بسیار معنادار است. به‌ویژه برای حاکمیتی که عرض خود می‌برد و زحمت ملت می‌دارد …
#فریبا_نظری
