آفتابكاران اخبار و مقالات دربارة ايران و مقاومت
روحانیت سهم بزرگی از بودجه‌ای را می‌گیرد که باید صرف آموزش، بهداشت، مسکن و بسیاری دردهای دیگر جامعه شود. روزنامه جمهوری اسلامی نگران “رفوزه” شدن روحانیت و افزایش خشم مردم علیه این نهاد فربه است.
روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله شنبه (۲۵ آذر/۱۶ دسامبر) در برخوردی انتقادی به بودجه سال ۹۷ دولت روحانی نوشته است که اختصاص بودجه‌ای کلان به روحانیت چیز تازه‌ای نیست و همیشه سوالات بسیاری پیرامون آن بوده، مثلا این که چرا باید روحانیت را با پول وابسته حکومت کرد. اما «حالا که ماجرا از طریق رسانه‌ها به افکار عمومی کشیده شده، باید فکری اساسی برای این موضوع کرد و نمی‌توان بی‌تفاوت از کنار آن گذشت.»
علنی شدن اطلاعات و جزئیات بودجه‌‌بندی سال ۹۷ روشن‌تر از سال‌های قبل نشان می‌دهد چرا وضع نابسامان اقتصادی و اجتماعی مجالی برای بهتر شدن ندارد. بودجه‌ای که باید به برنامه‌های توسعه زیربنایی اختصاص پیدا کند، لنگ افزایش بودجه نظامی برای ادامه دخالت‌های منطقه‌ای و ولخرجی‌برای صدها نهاد امنیتی و دینی نظام اسلامی شده است.
روزنامه جمهوری اسلامی به گذشته‌ای اشاره کرده که روحانیت هنوز به وجوه شرعیه‌ای متکی بود که مردم به خاطر اعتقادشان به این نهاد می‌دادند. گذشته‌ای که با روی کار آمدن یک حکومت اسلامی و دینی شدن دولت، به تاریخ سپرده شد.
روحانیت ایران با ده‌ها موسسه و صندوق و مجمع و دفاتر تبلیغی و زیرمجموعه‌های آشکار و پنهان، مستقیما از پول‌هایی تغذیه می‌کند که میلیاردی‌اند و دولتی. روحانیتی که به قول روزنامه جمهوری اسلامی “فاقد استقلال” است، دچار اختلافاتی عمیق است و “رویاروئی‌هائی که بخشی از قشر روحانی را تا پائین‌تر از سطح احزاب سیاسی تنزل داده” است. این روزنامه هشدار می‌دهد: «روحانیت اکنون در معرض تاریخی‌ترین امتحان است، نگذارید رفوزه شود.»
اگر مردم این امکان را داشتند که به روحانیت و حواشی آن نمره بدهند، چه نمره‌ای می‌دادند؟
بودجه‌ای برای تشدید ناهنجاری‌ها
پاسخ را می‌توان در همین مقاله یافت. روزنامه جمهوری اسلامی در توصیفی از کارکرد و عملکرد روحانیت نوشته است: «در قم و تهران و بعضی شهرهای دیگر مراکزی به بهانه کارهای فرهنگی بودجه‌هائی از دولت می‌گیرند که به هیچ وجه استحقاق آن را ندارند. این مراکز اگر نباشند و هیچ کاری انجام ندهند، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. حتی می‌توانیم قاطعانه بگوئیم وجود بعضی از این مراکز، مشکلاتی ایجاد می‌کند و نبود آنها بهتر است. این بودجه‌های کلان ده‌ها و صدها میلیارد تومانی به جای این مراکز اگر صرف فقرائی شود که شب‌ها با شکم گرسنه می‌خوابند، فرهنگ این کشور اصلاح خواهد شد.»
این روزنامه از دولت و نمایندگان مجلس پرسیده است که چگونه می‌توانند خود را قانع کنند که «بودجه کشور را صرف کارهائی کنند که نسبت به رفع بیکاری بیش از یک میلیون جوان آماده کار اولویت ندارد؟» و می‌نویسد: «قطعاً با این بودجه‌ها می‌توان بخش عمده‌ای از مشکل بیکاری را حل کرد، مشکلی که منشا اصلی ناهنجاری‌های فرهنگی است. واقعاً چرا ما پولی را که باید صرف ایجاد اشتغال کنیم تا بطور طبیعی مشکلات فرهنگی ایجاد نشود، صرف کاری می‌کنیم که زائیده بیکاری است؟»
این روزنامه از نمایندگان مجلس خواسته حالا که بودجه از دست دولت خارج شده و به دست آنها افتاده، فکری برای آن بکنند: «نمایندگان مجلس می‌توانند بودجه مراکز فرهنگی این چنینی را از لایحه بودجه حذف کنند و هزینه آن را صرف ایجاد اشتغال و رفع بیکاری نمایند.»
بودجه امسال در ماهیت خود تفاوتی با بودجه سال‌های قبل ندارد. در سال‌های گذشته نیز منابع مالی که باید صرف ایجاد اشتغال یا آموزش یا ایجاد زیرساخت‌های ضروری می‌شد، صرف دم و دستگاه روحانیت، نهادهای وابسته به بیت رهبری، سپاه، بسیج، حزب‌الله لبنان، حماس و حشدالشعبی، و … شده است. نمایندگان هم هربار توانسته‌اند خود را “قانع” کنند که «بودجه کشور را صرف کارهائی کنند که نسبت به رفع بیکاری بیش از یک میلیون جوان آماده کار اولویت ندارد».
